Pisanie katastrofy

Opinie czytelników

Książka „The Writing of the Disaster” to złożony tekst filozoficzny, który porusza tematy bólu, egzystencji, pisania i Holokaustu. Charakteryzuje się fragmentarycznym stylem i wyzwaniem związanym z interpretacją filozoficznych argumentów. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają tekst za głęboko poruszający i intelektualnie satysfakcjonujący, inni zmagają się z jego trudnym językiem i organizacją.

Czytelnicy doceniają głębokie filozoficzne spostrzeżenia i unikalny styl pisania. Wielu uważa, że badanie etyki przez pryzmat katastrofy jest fascynujące, a niektórzy cieszą się pięknem poszczególnych fragmentów. Książka jest chwalona za swoją głębię i zdolność do prowokowania do myślenia.

Złożoność i fragmentaryczność tekstu może stanowić wyzwanie, prowadząc do dezorientacji niektórych czytelników. Użycie trudnego słownictwa i abstrakcyjnych pojęć może sprawić, że będzie ona niedostępna. Ponadto organizacja tekstu może być trudna do naśladowania, co sprawia, że jest to wymagająca lektura.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Writing of the Disaster

Zawartość książki:

Współczesna historia jest nawiedzana przez katastrofy stulecia - wojny światowe, obozy koncentracyjne, Hiroszimę i Holokaust - żal, gniew, terror i stratę nie do opisania słowami, ale wciąż bliskie, wciąż zbliżające się.

Jak możemy pisać lub myśleć o katastrofie, skoro z samej swojej natury wymyka się ona mowie i zmusza do milczenia, pali książki i rozbija znaczenie? The Writing of the Disaster zastanawia się nad próbami przetrwania nieskończonego zagrożenia katastrofą. Opublikowana po raz pierwszy w języku francuskim w 1980 roku, podejmuje najpoważniejsze zadania pisarstwa: opisywanie, wyjaśnianie i odkupienie, gdy jest to możliwe, oraz przyznanie się do tego, co nie jest możliwe.

Żadne z nich nie oferuje pocieszenia. Maurice Blanchot był chwalony po obu stronach Atlantyku za swoją beletrystykę i krytykę. Filozof Emmanuel Levinas zauważył kiedyś, że pisarstwo Blanchota jest "językiem czystej transcendencji, bez korelacji".

Teoretyk i krytyk literacki Geoffrey Hartman zauważył, że wpływ Blanchota na współczesnych pisarzy "jest nie do przecenienia". "