Chwila mojej śmierci /Demeure: Fikcja i świadectwo

Opinie czytelników

Książka zawiera potężne opowiadanie Blanchota „The Instant of My Death”, po którym następuje dogłębna analiza Derridy. Tekst zgłębia złożone tematy świadectwa i doświadczenia stawienia czoła śmierci, podczas gdy krytyka Derridy zapewnia spójne i wnikliwe badanie twórczości Blanchota.

⬤ Opowiadanie jest mocne i oparte na prawdziwym doświadczeniu.
⬤ Analiza Derridy jest głęboka, spójna i wnikliwa.
⬤ Książka jest przystępna i nie wymaga wcześniejszej wiedzy.
⬤ Stawia prowokujące do myślenia pytania o świadectwo i śmierć.
⬤ Zwięzłość i skupienie pracy zwiększają przejrzystość w porównaniu z innymi tekstami Derridy.

⬤ Niektórzy mogą uznać wcześniejsze prace Derridy za trudne, choć ten tekst jest bardziej przystępny.
⬤ Osoby niezaznajomione z teorią literatury mogą mieć trudności z przedstawionymi koncepcjami.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Instant of My Death /Demeure: Fiction and Testimony

Zawartość książki:

Niniejszy tom stanowi zapis niezwykłego spotkania w myśli krytycznej i filozoficznej: spotkania dwóch wielkich pionierów myśli współczesnej, Maurice'a Blanchota i Jacques'a Derridy, których łączy również przyjaźń i złożony stosunek do własnej przeszłości. To coś więcej niż tekst literacki z krytycznym komentarzem, to wydarzenie o kluczowym znaczeniu dla współczesnej filozofii, literatury i polityki.

Książka składa się z The Instant of My Death, potężnego krótkiego utworu prozatorskiego Blanchota, oraz rozbudowanego eseju Derridy, który odczytuje go w kontekście kwestii literatury i dawania świadectwa. Narracja Blanchota dotyczy momentu, w którym młody mężczyzna zostaje postawiony przed plutonem egzekucyjnym podczas II wojny światowej, a następnie nagle zostaje uwolniony od bliskiej śmierci. Incydent, napisany w trzeciej osobie, jest sugestywnie autobiograficzny - z tytułu, kilku uwag w tekście i listu, który Blanchot napisał o podobnym zdarzeniu w swoim życiu - ale tylko o tyle, o ile rodzi pytania dla Blanchota o to, co takie doświadczenie może oznaczać. Wypadek bliskiej śmierci staje się, w momencie uwolnienia mężczyzny, wypadkiem życia, którego już nie posiada. Tekst stawia pytanie o to, co oznacza pisanie o (nie)doświadczeniu, którego nie można uznać za własne, i jako taki jest tekstem świadectwa lub świadectwa.

Odczytanie Blanchota przez Derridę łączy problem świadectwa z problemem sekretu i pojęciem chwili. W ten sposób dostarcza elementów bardziej ekspansywnej ponownej oceny literatury, świadectwa i prawdy. Odnosząc się do złożonej relacji między pisarstwem a historią, Derrida pośrednio zastanawia się również nad kwestiami dotyczącymi relacji między europejskimi intelektualistami a II wojną światową.