Perictione in Colophon

Opinie czytelników

Perictione in Colophon to bajka osadzona w starożytnym świecie, która porusza tematy istotne dla współczesnego życia, koncentrując się na wyborach dotyczących systemów wierzeń i poszukiwaniu sensu. Jest to odejście od poprzednich prac Scrutona, zapewniając bardziej nowoczesną narrację, jednocześnie odzwierciedlając jego filozoficzne poglądy.

Książka jest dobrze napisana i w przystępny sposób przedstawia głębokie tematy filozoficzne. Łączy humor z poważnym tonem i skutecznie tworzy żywą scenerię, która odzwierciedla współczesne kwestie. Włączenie konserwatywnych ideałów Scrutona prowokuje do myślenia i dodaje głębi narracji.

Powieść może wydawać się stronnicza ze względu na silne dostosowanie do konserwatywnych ideałów. Czytelnicy mogą uznać, że różni się ona od stylistycznego podejścia Xanthippic Dialogues, ponieważ brakuje jej formatu opartego na dialogach z poprzedniej książki.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Kontynuacja cieszących się dużym uznaniem Dialogów ksantypicznych tego samego autora to wieloaspektowy komentarz do kondycji postmodernistycznej, który przybiera formę po części hellenistycznej, po części arabskiej baśni. Archeanassa z Kolofonu, temat wiersza przypisywanego przez Diogenesa Laertiusa Platonowi, powróciła do swojego miejsca urodzenia w poszukiwaniu zaginionych rękopisów innego byłego kochanka, poety Antimachusa. Tam spotyka Perictione, siostrzenicę Platona, która żyje samotnie w zrujnowanym i zbrutalizowanym mieście pośród wspomnień i snów. Perictione opowiada dziwną historię Merope z Sardis, nietzscheańskiego filozofa, który zarówno stworzył, jak i zniszczył jej życie. Stopniowo Archeanassa dochodzi do wniosku, że historia Perictione jest również jej własną historią, a tajemnica Colophon jest tajemnicą samej nowoczesności. Poprzez dialogi, historie i fantazje, narracja bada estetyczny sposób życia i możliwości znaczenia w epoce cudzysłowów.

Równie oryginalna w formie, co inspirująca w treści, Perictione in Colophon zajmie swoje miejsce jako jedna z najważniejszych wypowiedzi filozoficznych naszych czasów, która daje poruszający i niezapomniany opis dwóch kobiet szukających i znajdujących pocieszenie.

Tak właśnie powinno się uczyć filozofii.