O naturze ludzkiej

Opinie czytelników

Książka omawia naturę człowieczeństwa z perspektywy filozoficznej, podkreślając różnicę między byciem istotą ludzką a osobą. Chociaż przedstawia wnikliwe argumenty przeciwko redukcjonistycznym poglądom na naturę ludzką, spotkała się z mieszaną krytyką dotyczącą jej dostępności i znaczenia dla współczesnego dyskursu.

Książka jest chwalona za wnikliwe i prowokujące do myślenia argumenty dotyczące ludzkiej natury, moralności i filozoficznego rozróżnienia między „osobami” a „istotami ludzkimi”. Czytelnicy doceniają wymagającą, ale pouczającą eksplorację tych pojęć przez Scrutona, a także jego krytykę konsekwencjalizmu. Kilka recenzji chwali głębię i jasność jego pisania, wskazując, że zachęca on do głębokich przemyśleń i dyskusji.

Krytycy wspominają, że książka może być zbyt akademicka i niedostępna dla nie-filozofów, brakuje w niej wystarczających wyjaśnień dla laików. Niektórzy recenzenci uważają, że powtarza ona konserwatywną myśl, nie odnosząc się odpowiednio do współczesnych zawiłości. Ponadto pojawiają się głosy, że książka w dużej mierze opiera się na tradycyjnych filozofach i może wydawać się rozwlekła lub nadmiernie zależna od pewnych stanowisk ideologicznych.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On Human Nature

Zawartość książki:

Krótka, radykalna obrona ludzkiej wyjątkowości od uznanego filozofa Rogera Scrutona.

W tej krótkiej książce uznany pisarz i filozof Roger Scruton przedstawia oryginalną i radykalną obronę ludzkiej wyjątkowości. Konfrontując się z poglądami psychologów ewolucyjnych, moralistów utylitarystycznych i materialistów filozoficznych, takich jak Richard Dawkins i Daniel Dennett, Scruton argumentuje, że istoty ludzkie nie mogą być rozumiane po prostu jako obiekty biologiczne. Jesteśmy nie tylko ludzkimi zwierzętami; jesteśmy także osobami, pozostającymi w istotnej relacji z innymi osobami i związanymi z nimi obowiązkami i prawami. Scruton rozwija i broni swojej koncepcji natury ludzkiej, sięgając do historii intelektualnej, od Platona i Awerroesa po Darwina i Wittgensteina. Książka rozpoczyna się od sugestii Kanta, że wyróżnia nas zdolność do mówienia "ja" - nasze poczucie siebie jako ośrodków samoświadomej refleksji. Fakt ten przejawia się w naszych emocjach, zainteresowaniach i relacjach. Jest podstawą zmysłu moralnego, a także koncepcji estetycznych i religijnych, poprzez które kształtujemy ludzki świat i nadajemy mu znaczenie. I leży poza zakresem współczesnej filozofii materialistycznej, mimo że jest faktem naturalnym, a nie nadprzyrodzonym. Ostatecznie Scruton oferuje nowy sposób zrozumienia, w jaki sposób samoświadomość wpływa na pytanie, jak powinniśmy żyć.

Rezultatem jest bogate spojrzenie na ludzką naturę, które podważa niektóre z najmodniejszych obecnie poglądów na temat naszego gatunku.