Ostatnie fajki Kafki: Nora i śpiewaczka Józefina, czyli lud myszy

Oryginalny tytuł:

Kafka's Last Pipes: The Burrow and Josephine the Singer, or the Mouse Folk

Zawartość książki:

Świeżo po lekturze Metamorfozy Kafki, ten nieakademicki autor omawia linijka po linijce dwa ostatnie opowiadania Kafki, napisane w czasie, gdy chorował na gruźlicę. Nic dziwnego, że w opowiadaniach tych pojawiają się rury, dokładnie to, o czym Kafka myślał przez cały czas, gdy leżał w łóżku, jego obolałe rury. Kafka doświadczył groźby śmierci w tym samym czasie, gdy doświadczył miłości swojego życia z Dorą Diamant. W tych dwóch opowiadaniach Kafka zwraca uwagę na strach i miłość, najbardziej podstawowe ludzkie kwestie, które zawładnęły życiem Kafki. Strach i miłość w życiu kretopodobnego stworzenia samotnego w norze i myszy w zatłoczonej kolonii. W historiach bez ludzi Kafka uczy nas, co jest najważniejsze w byciu człowiekiem.

The Burrow bada opartą na strachu izolację kretopodobnego stworzenia żyjącego samotnie w swojej podziemnej norze. Jedynym połączeniem z innymi jest oparte na strachu branie, branie pazurami i zębami. Jesteś albo obiadem, albo kolacją, nigdy gościem ani gospodarzem. Jesteś sam, ale nie jesteś niezależny, ponieważ strach zjada twoje możliwości życiowe, które mogłaby dać niezależność. Jesteś swoim najgorszym wrogiem.

Josephine the Singer przedstawia oparte na miłości dawanie poprzez sztukę, ostatnie słowo Kafki na temat celu sztuki. Niczym kochający rodzic obdarowujący swoje dziecko, mysz-artystka Josephine próbuje zainspirować niezależną indywidualność innych myszy w kolonii poprzez przykład swojego wyjątkowego i spontanicznego śpiewu. Daje to za darmo. Z powodu strachu o przetrwanie podsycanego przez przywódców kolonii, reszta mysiego kolektywu słyszy jej śpiew jako myszy, ale nie jako jednostki. Pozostają w opartym na strachu myśleniu grupowym z ograniczonymi możliwościami życiowymi.

W obu historiach chodzi o wpływ strachu lub miłości na niezależną indywidualną tożsamość i możliwości życiowe. Dla Kafki była to bardzo ludzka kwestia, ponieważ przygotowywał się na spotkanie ze swoim stwórcą.