Finnegans Wake Joyce'a: Przekleństwo Kabały Tom 8

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Joyce's Finnegans Wake: The Curse of Kabbalah Volume 8

Zawartość książki:

Ten ósmy z serii tom kontynuuje przełomową analizę Finnegans Wake Jamesa Joyce'a słowo po słowie. Ten tom obejmuje rozdział 3. 3, długi i trudny rozdział w formie snu ojca. Ojciec HCE śni o pasywnym synu o imieniu "Yawn", wersji Shauna. Pasywny przez podlizywanie się klientom, pierwotne pragnienia ojca projektują pasywnego syna potencjalnie podlegającego kontroli ojca. A ten Yawn jest tak pasywny, że potrzebuje pomocy w uwolnieniu swoich odchodów. Scenariusz marzyciela ładuje bezbronną psychikę Yawna aspektami udręczonych przez ojca synów ze zbiorowej przeszłości, w tym słynnego klienta Freuda Wolfmana, Kaina i Edypa. Kłopoty ojca przejawiają się jako zakłócenia w relacjach seksualnych syna. Bojący się ojca Wolfman przeniósł swoją rolę kontrolowanego syna na nowy, "dziurawy" poziom. Po tym, jak był świadkiem seksu swoich rodziców (mężczyzna tergo wyprostowany, kobieta na kolanach, na pieska lub "psia mać") i obawiając się gniewnej reakcji ojca na jego świadka i celebrującego pierwotną kupę, przyjął ostateczną pasywną postawę samca beta: chciał zostać żoną swojego ojca. Yawn w roli zmartwionego przez ojca Kaina jest kwestionowany we śnie przez synoptycznych ewangelistów Mateusza, Marka i Łukasza). Służą oni jako narzędzia ojcowskiego pragnienia kontrolowania syna, tak jak kontrolowali historyczne przedstawienie syna Bożego Jezusa.

Próbują ograniczyć szczególne podejście Yawna do niezależności, jego podobną do Kaina tendencję do realizowania swoich zachcianek, w tym zabijania, aby zdobyć wszystkie siostry. Brak troski Kaina daje nam problemy miast, które są rozpryskiwane w całym tym rozdziale. Yawn w roli zmartwionego ojca Edypa popełnia ten sam błąd, co Jezus w Gesthemane: traktuje swojego przybranego ojca jak swojego prawdziwego ojca. Edyp kończy ze swoją mamusią jako żoną, podczas gdy Yawn rozłącza się ze swoją. Sugeruje się, że śniący wie na pewnym poziomie, że Shaun został ojcem przez ojca Michaela z szantażowanym ALP, a nie przez przybranego ojca HCE. Hipoteza Freuda rozgrywa się poprzez porowaty charakter Yawna: "poszczególne luki w ludzkiej prawdzie są wypełniane prehistorycznymi prawdami". Yawn nosi rany kłute prehistorycznego ojca pragnącego kontroli. Yawn jest bezbronny, ponieważ brakuje mu indywidualności. Rozdział zaczyna się od analnego i zależnego syna Yawna, samotnego w ciemności, przerażonego i potrzebującego pomocy przy lewatywie. Rozdział kończy się wraz z nadejściem nowego dnia i spontaniczną ewakuacją. Uświetniając te bardziej obiecujące okoliczności, głos Ducha Świętego (w wersji Joyce'a) jako wzmacniającego indywidualność ojca Jezusa śmiało wdziera się do snu, ucisza głos ojca z OT i uznaje za oszukańcze przedstawienie Jezusa jako sługi i eunucha przez trzech synoptycznych ewangelistów.

Mistyczny ewangelista Jan daje świadectwo obecności Ducha Świętego, wyładowując trójcę gówien wstydu i starości, aby oczyścić swój umysł do aktywnego i mistycznego uczestnictwa w Duchu Świętym. Wyładowuje się spontanicznie, tak jak Wolfman wyładował swój pierwotny gnój. The Quick shed the Dead.