Joyce's Finnegans Wake: The Curse of Kabbalah: Tom 10

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Joyce's Finnegans Wake: The Curse of Kabbalah: Volume 10

Zawartość książki:

Ten dziesiąty z serii tom kończy przełomową analizę "słowo po słowie" Finnegans Wake, literackiego pomnika, w którym James Joyce desperacko poszukiwał duchowego połączenia. W rozdziale objętym tym tomem głównymi ogniwami łączącymi są reinkarnacja ALP i reinkarnacja samej powieści. W swoim ostatnim splocie, Tikkun Master Joyce łączy wątki kabały i hinduizmu, aby zapoczątkować w pełni zrealizowaną ALP. Przychodzi na grzędę, ale w nowym domu na odległym brzegu. ALP uświadamia sobie niezależność, gdy porzuca strach przed kościołem, mężczyznami i śmiercią. Kluczowym wydarzeniem dla tego celu jest zamknięcie zapewnione przez pogrzeb ojca Michaela, szantażysty ALP. Wynikająca z tego wolność daje jej niezależność, a także to, co już miała, jej instynktowną charytatywną naturę. Biorąc pod uwagę jedność FW, nie będzie zaskoczeniem, że dzięki temu ostatecznemu rozwojowi ALP dzieli duszę z trzema przykładami pobożności Joyce'a: Jezusem, Buddą i najwyższą sztuką stworzoną przez ludzi. Wszyscy oni dzielą splot niezależności i miłosierdzia, warunki Joyce'a dla świętości. A te warunki włączają wewnętrzne światło. Rozdział ten rozpoczyna się wraz z nadejściem porannego światła w domu Earwickerów i jest zakotwiczony w kulminacyjnej debacie między dogmatycznym katolikiem a medytującym Celtem na temat koloru odbitego i pochłoniętego, myśląc, że światło pochłonięte jest światłem wewnętrznym).

Joyce wybrał światło do tego celu, ponieważ w pewnym sensie światło jest również mieszanką niezależności i dobroczynności. Niezależne od obserwatora, czasu i przestrzeni, światło wykazuje dobroczynność na poziomie subatomowym. Pochłaniane światło dzieli się energią wibracyjną i w ten sposób zasila współczujące elektrony pochłaniającego materiału, stając się światłem wewnątrz. Natomiast światło odbite nie jest pochłaniane i nie dodaje energii. Energia jest marnowana. Joyce przedstawia ALP jako osobę, która wchłonęła boską energię. Rozświetla się od wewnątrz niezależnym napięciem. Odzwierciedlając jej nową realizację, ostatnim tematem w strumieniu świadomości ALP jest ona sama w teraźniejszości w strumieniu życia. Z tym skupieniem ALP łączy się z powieścią i oboje reinkarnują się z powrotem do początku. Powieść reinkarnuje się poprzez połączenie niekompletnego fragmentu zdania w ostatniej linijce z niekompletnym fragmentem zdania w pierwszej linijce rozdziału 1. Razem tworzą całość. Duch ALP reinkarnuje się do nowej matki, aby pomóc w Tikkun, które jak dotąd jest niekompletne. Jej reinkarnowana dusza ma rozświetlić się od wewnątrz, gdy zostanie wchłonięta przez nowo narodzone niemowlę. Tak więc, gdy kończymy czytanie FW, odkrywamy matecznik połączeń w świetle Joyce: ALP łączy się z FW.

Dusza ALP reinkarnuje się w inną.

Książka łączy swoje zakończenie z początkiem w reinkarnacji ponownego czytania i nowych znaczeń.

A kalamburowe połączenie z Kabały trzyma to wszystko razem. Połączenia: połączenia: połączenia.