Opowieści Tarubadura: Folklor, baśnie i legendy z Afryki Północnej i starożytnego Egiptu

Oryginalny tytuł:

Tarubadur Tales: Folklore, Fairy Tales and Legends from North Africa and Ancient Egypt

Zawartość książki:

Sahara biegnie ze wschodu na zachód przez najszerszą część Afryki, rozległą pustynię dzielącą kontynent na dwa główne regiony. Afryka Północna składa się z wybrzeża Morza Śródziemnego od Maroka do Egiptu i obejmuje dolinę Nilu aż do Etiopii. Dzięki silnym powiązaniom ze światem śródziemnomorskim i arabskim, mieszkańcy Afryki Północnej odczuli wpływ chrześcijaństwa w 300 r. n.e., a w latach 700. znaczna część tego obszaru znalazła się pod wpływem islamu.

Mieszkańcy Maghrebu i Sahary posługują się różnymi dialektami języka berberyjskiego i arabskiego i prawie wyłącznie wyznają islam. Grupy języków arabskiego i berberyjskiego są ze sobą daleko spokrewnione, gdyż oba należą do rodziny afroazjatyckiej. Dialekty z Sahary są ogólnie uważane za znacznie bardziej konserwatywne niż te z nadmorskich miast. Przez lata ludy berberyjskie podlegały wpływom innych kultur, z którymi miały kontakt: Nubijczycy, Grecy, Fenicjanie, Egipcjanie, Rzymianie, Wandalowie, Arabowie, a ostatnio Europejczycy. Kultury Maghrebu i Sahary łączą zatem elementy rdzennych Berberów, Arabów i sąsiednich części Afryki i nie tylko. Na Saharze rozróżnienie między osiadłymi mieszkańcami oaz a koczowniczymi Beduinami i Tuaregami jest szczególnie wyraźne.

Różnorodne ludy Sahary są zwykle podzielone na kategorie etniczno-językowe. W Maghrebie, gdzie tożsamość arabska i berberyjska są często zintegrowane, linie te mogą być rozmyte. Niektórzy mówiący po berberyjsku mieszkańcy Afryki Północnej mogą identyfikować się jako "Arabowie" w zależności od okoliczności społecznych i politycznych, chociaż znaczna liczba Berberów lub Imazighenów zachowała odrębną tożsamość kulturową, która w ostatnich czasach została wyrażona jako wyraźna identyfikacja etniczna z historią i językiem Berberów. Mówiący po arabsku mieszkańcy północno-zachodniej Afryki, niezależnie od pochodzenia etnicznego, często identyfikują się z arabską historią i kulturą i mogą mieć wspólną wizję z innymi Arabami. To jednak może, ale nie musi, wykluczać dumę i identyfikację z Berberami lub innymi częściami ich dziedzictwa.

Dolina Nilu przez północny Sudan ma swoje korzenie w starożytnych cywilizacjach Egiptu i Kusz. Egipcjanie na przestrzeni wieków zmienili swój język z egipskiego na współczesny egipski arabski, zachowując jednocześnie poczucie tożsamości narodowej, które historycznie odróżniało ich od innych ludzi w regionie. Większość Egipcjan to muzułmanie sunnici, a znaczna mniejszość wyznaje chrześcijaństwo koptyjskie. W Nubii, na granicy Egiptu i Sudanu, znaczna populacja zachowuje starożytny język nubijski, ale przyjęła islam. Północna część Sudanu jest domem dla w dużej mierze arabskiej populacji muzułmańskiej, ale dalej w dolinie Nilu można znaleźć w dużej mierze niemuzułmańskie ludy Nilotic i Nuba.

Jak bez wątpienia docenisz, ten bogaty melanż migracji i kontaktów głęboko wpłynął na opowiadanie historii wśród różnych grup kulturowych, etnicznych i religijnych w Afryce Północnej. Występuje tam typowa mieszanka magii i animizmu oraz silne poczucie obowiązku i moralności, nawet jeśli te zmysły różnią się nieco od niektórych norm kulturowych z początku XXI wieku. Jest też typowa mieszanka siły i brutalności w folklorze i baśniach, motywy, które widzieliśmy we wszystkich książkach z serii Fireside.

To powiedziawszy, jak zawsze, wybór i adaptacja tych opowieści była zarówno radością, jak i pracą, ale zawsze pracą z miłości.