Niedziela życia

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają „Niedzielę życia” jako głęboką, ale humorystyczną powieść Raymonda Queneau, która łączy zabawę językową z głębokimi filozoficznymi dociekaniami na temat człowieczeństwa i egzystencji, ucieleśnionymi w postaci Valentina Bru. Uchwyca istotę życia poprzez unikalny styl narracji, jednocześnie zastanawiając się nad naturą czasu i świadomości.

Książka jest chwalona za jej przejmujący charakter, głębię i techniczną sprawność językową. Chwalona jest również zdolność Queneau do łączenia humoru z poważnymi tematami filozoficznymi, a także wciągające i wiarygodne postacie. Czytelnicy doceniają podwójną zdolność powieści do zapewnienia zarówno wciągającego świata, jak i refleksji nad naturą twórczości literackiej.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać aspekty filozoficzne i powiązania z Heglem za zagmatwane lub niedostępne, szczególnie jeśli nie są zaznajomieni z jego ideami. Dodatkowo, pozornie nieistotna fabuła może nie przypaść do gustu każdemu, gdyż momentami może wydawać się banalna.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sunday of Life

Zawartość książki:

Niedziela życia (Le Dimanche de la vie), dziesiąta powieść nieżyjącego już Raymonda Queneau, została po raz pierwszy opublikowana po francusku przez Gallimard w 1951 roku, a teraz pojawia się po raz pierwszy w tym kraju w tłumaczeniu Barbary Wright.

Krytycy są powszechnie zgodni co do tego, że zarówno ona, jak i późniejsza Zazie dans le métro (1959) pokazują Queneau w jego najzabawniejszym i najbardziej wesołym wydaniu, i nie jest zaskakujące, że obie te powieści zostały nakręcone w popularnych i odnoszących sukcesy filmach. Ale jak zawsze w przypadku Queneau, pod pozornymi absurdami fabuły i nieporadnością jego raczej zwyczajnych bohaterów, kryje się precyzja struktury i celu, która, jak na ironię, umieszcza twórczość tego najwcześniejszego z nowofalowych powieściopisarzy w tradycji XVIII-wiecznego romansu filozoficznego.

W pomysłowym byłym szeregowcu Valentinie Bru, centralnej postaci Niedzieli życia, Queneau stworzył tę osobliwość współczesnej fikcji, heglowskiego naifa. Wysoce samoświadomy, ale w miarę zadowolony ze swojego losu, przepojony dobrym humorem właściwym dla naturalnie mądrych, Valentin spotyka się z bolesnym nonsensem życiowych przygód z nieco oszołomionym dystansem. Jak trafnie pisze Barbara Wright: „Chociaż akcja Niedzieli życia rozgrywa się w jednym z najbardziej traumatycznych okresów ostatnich lat - 1936-40, mrocznych lat poprzedzających II wojnę światową i obejmujących upadek Francji...

to jednak rzeczywiście udaje jej się być jedną z najszczęśliwszych, najbardziej słonecznych i najbardziej niedatowanych powieści Queneau: znacznie wykracza poza to, co przypomina zwykłą kronikę czasów”. ”