Niebieskie kwiaty

Opinie czytelników

Recenzje chwalą „Niebieskie kwiaty” Raymonda Queneau za sprytną grę słów, humor i skomplikowaną strukturę narracji, która przeplata dwie równoległe historie z różnych okresów. Tłumaczenie autorstwa Barbary Wright otrzymuje specjalne wyróżnienie za umiejętność uchwycenia istoty zabawnego języka Queneau. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że tekst jest zbyt pretensjonalny i trudny w odbiorze, a w wersji na Kindle zgłoszono pewne problemy, które wpływają na czytelność.

⬤ Dobry stan i tłumaczenie książki.
⬤ Sprytna gra słów i humor.
⬤ Zawiła i wciągająca podwójna narracja.
⬤ Bogaty wydźwięk filozoficzny.
⬤ Tłumaczenie skutecznie oddaje istotę oryginalnego tekstu.

⬤ Niektóre fragmenty są uważane za nieodpowiednie dla dzieci ze względu na wulgarność.
⬤ Styl może wydawać się pretensjonalny dla niektórych czytelników.
⬤ Problemy techniczne z wersją Kindle wpływają na przejrzystość.
⬤ Nieodpowiednie dla osób niezaznajomionych lub niezainteresowanych twórczością Queneau.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Blue Flowers

Zawartość książki:

The Blue Flowers śledzi losy dwóch nieprawdopodobnych postaci: Cidrolin, który na przemian pije i drzemie na barce zaparkowanej wzdłuż Sekwany w latach sześćdziesiątych, oraz książę d'Auge, który szaleje w historii - około 700 lat - odmawiając krucjaty, uderzając swojego króla armatą i parając się alchemią.

Ale czy to tylko zbieg okoliczności, że książę pojawia się tylko wtedy, gdy Cidrolin drzemie? I na odwrót? Jak wyjaśnia Raymond Queneau: „Jest takie stare chińskie powiedzenie: 'Śnię, że jestem motylem i modlę się, by motyl śnił, że jest mną'. To samo można powiedzieć o bohaterach tej powieści - ci, którzy żyją w przeszłości, śnią o tych, którzy żyją w erze nowoczesnej - a ci, którzy żyją w erze nowoczesnej, śnią o tych, którzy żyją w przeszłości”.

Nawiązując do Villona i linii C, Queneau próbuje wprowadzić język francuskich ulic do powszechnego użytku literackiego, a jego szalone gry słowne, kalambury, sprośne żarty i anachroniczne dziwactwa zostały zachowane w zadziwiającym i błyszczącym stanie przez niezrównaną tłumaczkę Barbarę Wright.