Melancholia oporu

Opinie czytelników

Melancholia oporu to złożona i nawiedzająca powieść osadzona w rozpadającym się węgierskim miasteczku, obracająca się wokół przybycia tajemniczego cyrku, który rodzi głębokie pytania o egzystencję, rozkład i społeczeństwo. Narracja charakteryzuje się długimi, płynnymi zdaniami, które przywołują senną atmosferę. Chociaż książka jest bardzo chwalona za bogatą prozę i prowokujące do myślenia tematy, jest również zauważana za trudną czytelność i gęstą strukturę.

⬤ Mocna i nawiedzająca narracja, która pozostaje z czytelnikiem.
⬤ Głęboko filozoficzna i prowokująca do myślenia, oferująca wgląd w egzystencję i społeczeństwo.
⬤ Pięknie napisana z silnymi portretami postaci.
⬤ Intensywna i satysfakcjonująca, z fragmentami, które z przyjemnością czyta się ponownie.
⬤ Unikalny styl, który zapewnia surrealistyczne i wciągające doświadczenie.
⬤ Godna uwagi głębia postaci i złożone tematy.

⬤ Niezwykle gęsta i wymagająca proza, z ciągnącymi się zdaniami, które mogą frustrować niektórych czytelników.
⬤ Fabuła może wydawać się niejednoznaczna, a wydarzenia są czasami surrealistyczne lub niewiarygodne.
⬤ Może nie spodobać się tym, którzy szukają prostej narracji.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za nużącą lub rozwleczoną, wymagającą znacznego wysiłku, by się w nią zaangażować.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Melancholy of Resistance

Zawartość książki:

Melancholia oporu, magiczna, surrealistyczna powieść Laszlo Krasznahorkaia, przedstawia łańcuch tajemniczych wydarzeń w mało znaczącym węgierskim miasteczku. Cyrk, obiecujący wystawić wypchane ciało największego wieloryba na świecie, przybywa w środku terminalnego mrozu, wywołując dziwaczne plotki.

Rozchodzą się wieści, że cyrkowcy mają w zanadrzu jakiś złowrogi cel, a przerażeni mieszkańcy kurczowo trzymają się wszelkich przejawów porządku, jakie mogą znaleźć - muzyki, kosmologii, faszyzmu. Bohaterowie powieści są niezapomniani: zła pani Eszter, knująca przejęcie władzy w mieście; jej słabowity mąż; i Valuska, nasz nieszczęsny bohater z głową w chmurach, który jest czułym centrum książki, jedyną czystą i szlachetną duszą, jaką można znaleźć.

Zwarta, mocna i intensywna Melancholia oporu, jak ujął to jej niezwykle utalentowany tłumacz George Szirtes, "to powolny strumień lawy narracji, ogromna czarna rzeka typu". A jednak, w cudowny sposób, powieść, według słów The Guardian, "unosi czytelnika w księżycowych podskokach".