Małe powieści o Sycylii (Novelle Rusticane)

Oryginalny tytuł:

Little Novels of Sicily (Novelle Rusticane)

Zawartość książki:

Giovanni Carmelo Verga (2 września 1840 - 27 stycznia 1922) był sycylijskim pisarzem realistycznym (verista), najbardziej znanym ze swoich obrazów życia w rodzinnej Sycylii, zwłaszcza opowiadania (i późniejszej sztuki) Cavalleria rusticana i powieści I Malavoglia (Dom przy drzewie niesplik).

Pierwszy syn Giovanniego Battisty Catalano Vergi i Cateriny Di Mauro, Verga urodził się w zamożnej rodzinie w Katanii na Sycylii. Zaczął pisać jako nastolatek, tworząc w dużej mierze niepublikowaną, ale obecnie dość znaną powieść historyczną Amore e Patria (Miłość i ojczyzna); następnie, choć nominalnie studiował prawo na Uniwersytecie w Katanii, wykorzystał pieniądze, które dał mu ojciec, aby opublikować swoje I carbonari della montagna (The Carbonari of the Mountain) w 1861 i 1862 roku. Następnie w 1863 roku opublikował Sulle lagune (Na lagunach).

W 1872 roku przeniósł się do Mediolanu, gdzie rozwinął swoje nowe podejście, charakteryzujące się wykorzystaniem dialogu do rozwoju postaci, co zaowocowało jego najważniejszymi dziełami. W 1880 roku ukazał się jego zbiór opowiadań "Vita dei campi" ("Życie na polach"), w tym "Fantasticheria" ("Marzenie dnia"), "La lupa" ("Wilczyca"), "Jeli il pastore" ("Jeli pasterz"), "Pentolaccia" ("Zabawa") i Rosso Malpelo, z których większość dotyczyła wiejskiej Sycylii. Obejmowała ona również "Cavalleria rusticana" ("Rustykalne rycerstwo"), którą zaadaptował na potrzeby teatru, a później stała się podstawą kilku librett operowych, w tym "Cavalleria rusticana" Mascagniego i "Mala Pasqua" Gastaldona. Krótkie opowiadanie Vergi, "Malaria", było jednym z pierwszych literackich przedstawień choroby malarii.

Następnie rozpoczął projekt serii pięciu powieści, ale ukończył tylko dwie, I Malavoglia i Mastro-don Gesualdo (1889), z których druga była ostatnim ważnym dziełem w jego karierze literackiej. Obie są powszechnie uznawane za arcydzieła.

W 1894 roku Verga przeprowadził się z powrotem do Katanii, do domu, w którym mieszkał jako dziecko. W 1920 roku został mianowany dożywotnim senatorem Królestwa (Senatore del Regno) (ad vitam). Zmarł na zakrzepicę mózgu w 1922 roku. (wikipedia.org)