Lewiatan

Opinie czytelników

Recenzenci książki „Lewiatan” Thomasa Hobbesa podkreślają jej znaczenie dla filozofii politycznej i teorii umowy społecznej, jednocześnie odnosząc się do wyzwań związanych z jej przestarzałym językiem i złożonością. Czytelnicy generalnie doceniają spostrzeżenia Hobbesa, ale zauważają, że tekst wymaga uważnej lektury i kontemplacji.

⬤ Wnikliwa i prowokująca do myślenia treść na temat filozofii politycznej i teorii umowy społecznej
⬤ Książka jest uważana za klasyczną i niezbędną do zrozumienia demokracji
⬤ Wielu uznało pierwszą połowę za łatwiejszą do przeczytania i doceniło jasne wyjaśnienia Hobbesa
⬤ Czytelnicy zauważyli, że oferuje interesujące perspektywy doktryny chrześcijańskiej
⬤ Niektórzy czytelnicy wspomnieli o znaczeniu pomysłów Hobbesa na temat zarządzania i struktury społecznej
⬤ Darmowe wersje cyfrowe są dostępne dla wygody.

⬤ Książka jest długa (ponad 700 stron) i wymaga powolnej, uważnej lektury
⬤ # Język jest przestarzały, co czyni ją trudno dostępną dla współczesnych czytelników
⬤ # Kilka recenzji odnotowało problemy z jakością i oprawą niektórych wydań
⬤ # # Zgłaszano wprowadzające w błąd produkty z niekompletnymi tekstami
⬤ # Opinie na temat pomysłów Hobbesa mogą być podzielone, a niektórzy nie zgadzają się z jego poglądami na temat rządów absolutnych.

(na podstawie 251 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Leviathan

Zawartość książki:

Jeśli chodzi o myśli człowieka, rozważę je najpierw pojedynczo, a następnie w Trayne, czyli w zależności od siebie nawzajem. Pojedynczo, każda z nich jest przedstawieniem lub pozorem jakiejś cechy lub innego wypadku ciała bez nas; co powszechnie nazywa się przedmiotem. Ten przedmiot działa na oczy, uszy i inne części ludzkiego ciała, a przez różnorodność działania wytwarza różnorodne pozory. Pierwotnym z nich wszystkich jest to, co nazywamy Zmysłem (ponieważ w umyśle człowieka nie ma pojęcia, które nie zostało początkowo, całkowicie lub częściowo, spłodzone przez narządy Zmysłu). ) Reszta wywodzi się z tego pierwotnego. Znajomość naturalnej przyczyny Zmysłu nie jest zbyt konieczna dla sprawy, którą się teraz zajmujemy; i gdzie indziej napisałem o tym obszernie. Niemniej jednak, aby wypełnić każdą część mojej obecnej metody, krótko przedstawię ją w tym miejscu. Przyczyną Zmysłu jest Zewnętrzne Ciało lub Przedmiot, który naciska na organ właściwy dla każdego Zmysłu, albo bezpośrednio, jak w przypadku Smaku i Dotyku; lub pośrednio, jak w przypadku Widzenia, Słyszenia i Wąchania: który to nacisk, za pośrednictwem nerwów i innych strun i błon ciała, kontynuowany do wewnątrz do Mózgu i Serca, powoduje tam opór, lub przeciwciśnienie, lub wysiłek serca, aby się uwolnić; który to wysiłek, ponieważ jest Zewnętrzny, wydaje się być jakąś materią poza nim.

I to pozór, czyli fantazja, jest tym, co ludzie nazywają zmysłem; i składa się, jak dla oka, ze światła lub koloru; dla ucha, z dźwięku; dla nozdrzy, z zapachu; dla języka i podniebienia, z smaku; a dla reszty ciała, z ciepła, zimna, twardości, miękkości i innych cech, które dostrzegamy przez uczucie. Wszystkie te cechy, zwane zmysłowymi, są w przedmiocie, który je wywołuje, lecz wieloma różnymi ruchami materii, przez które wywiera ona różny nacisk na nasze narządy. Ani w nas, którzy jesteśmy uciskani, nie są one niczym innym, jak tylko różnymi ruchami (ponieważ ruch nie wytwarza niczego poza ruchem). Ale ich wygląd dla nas jest fantazyjny, tak samo na jawie, jak i we śnie. I tak jak naciskanie, pocieranie lub uderzanie oka sprawia, że wyobrażamy sobie światło; a naciskanie ucha wywołuje hałas; tak też ciała, które widzimy lub słyszymy, wytwarzają to samo poprzez swoje silne, choć niezauważalne działanie, ponieważ gdyby te kolory i dźwięki znajdowały się w ciałach lub przedmiotach, które je powodują, nie mogłyby zostać od nich oddzielone, jak przez okulary, a w Ecchoes przez odbicie, widzimy, że są; gdzie wiemy, że rzecz, którą widzimy, znajduje się w jednym miejscu; pozór w innym. I chociaż w pewnej odległości rzeczywisty i sam przedmiot wydaje się być wyposażony w fantazję, którą w nas wywołuje, to jednak przedmiot jest jedną rzeczą, a obraz lub fantazja inną.

Tak więc zmysł we wszystkich przypadkach nie jest niczym innym, jak tylko pierwotną fantazją, spowodowaną (jak już powiedziałem) naciskiem, to znaczy ruchem, zewnętrznych rzeczy na nasze oczy, uszy i inne narządy do tego przeznaczone.