Lewiatan

Opinie czytelników

„Lewiatan” Hobbesa to klasyczne i przełomowe dzieło z zakresu filozofii politycznej i teorii umowy społecznej, chwalone za swoją głębię i znaczenie pomimo trudnego języka i struktury. Książka podzielona jest na sekcje omawiające naturę ludzką, formy rządów i relacje między kościołem a państwem, oferując krytyczny wgląd w rządzenie i społeczeństwo. Chociaż wielu czytelników uważa ją za prowokującą do myślenia, zauważają oni również trudności związane z jej przestarzałym językiem i obszerną długością.

⬤ Bogate filozoficzne spostrzeżenia na temat ludzkiej natury i rządów.
⬤ Ważny wkład w teorię umowy społecznej.
⬤ Przejrzyste wyjaśnienia złożonych idei, zwłaszcza w filozofii politycznej.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za zaskakująco przystępną i prowokującą do myślenia.
⬤ Znaczenie dla współczesnych dyskusji na temat rządów i stosunków międzynarodowych.

⬤ Język jest przestarzały i trudny do odczytania, wymagający starannego przestudiowania.
⬤ Długość: ponad 700 stron, co może być zniechęcające.
⬤ Niektóre wydania mają słabą oprawę i literówki.
⬤ Zmienna jakość publikowanych wersji, prowadząca do niezadowolenia czytelników z wydań nie zawierających pełnego tekstu.

(na podstawie 251 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Leviathan

Zawartość książki:

Thomas Hobbes opowiada się za umową społeczną i rządami absolutnego suwerena. Pod wpływem angielskiej wojny domowej Hobbes napisał, że chaos lub wojna domowa - sytuacje utożsamiane ze stanem natury i słynnym mottem Bellum omnium contra omnes („wojna wszystkich przeciwko wszystkim”) - mogą zostać zażegnane jedynie przez silny rząd centralny.

W ten sposób Hobbes zaprzeczył jakiemukolwiek prawu do buntu wobec umowy społecznej, które zostało później dodane przez Johna Locke'a i zachowane przez Jeana-Jacques'a Rousseau. (Hobbes omawiał jednak możliwość rozwiązania państwa).

Ponieważ umowa społeczna została zawarta w celu ustanowienia państwa, które zapewniłoby „pokój i obronę” ludzi, umowa stałaby się nieważna, gdy tylko rząd przestałby chronić swoich obywateli. Na mocy tego faktu człowiek automatycznie powróciłby do stanu natury do czasu zawarcia nowej umowy).