John Cage: Composed in America

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem esejów, które zapewniają kompleksową eksplorację życia, pracy i wpływów Johna Cage'a. Obejmuje szeroki wachlarz tematów związanych z wpływem Cage'a na różne dyscypliny artystyczne oraz refleksje nad jego filozofią i metodami. Eseje zostały zredagowane przez Marjorie Perloff i zawierają wkład różnych naukowców.

Eseje są opisywane jako energiczne i wspaniałe, oferując szerokie spojrzenie na wpływ Cage'a na różne formy sztuki, w tym muzykę, poezję i performance. Esej biograficzny na temat wczesnego życia Cage'a jest szczególnie chwalony za jego głębię. Książka jest uważana za znaczący wkład w studia nad Cage'em, z bardziej akademickim podejściem, które czyni ją niezbędną dla każdego, kto chce dowiedzieć się więcej o Cage'u.

Niektórzy recenzenci sugerują, że ton może być zbyt akademicki i mniej romantyczny niż poprzednie badania, potencjalnie czyniąc go mniej przystępnym dla zwykłych czytelników. Wspomniano również o złożonym języku figuratywnym, który może wymagać uważnego czytania.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Kiedy wielki awangardzista John Cage zmarł, tuż przed swoimi osiemdziesiątymi urodzinami w 1992 roku, był już tematem dziesiątek wywiadów, wspomnień i dyskusji na temat jego wkładu w muzykę, teorię muzyki i praktykę wykonawczą. Ale Cage nigdy nie uważał się tylko (ani nawet przede wszystkim) za kompozytora; był poetą, artystą wizualnym, myślicielem filozoficznym i ważnym krytykiem kultury.

John Cage: Composed in America to pierwsza książka poświęcona "innemu" Johnowi Cage'owi, rewizjonistycznie traktująca sposób, w jaki sam Cage komponował i był "komponowany" w Ameryce. Cage, o czym świadczą te oryginalne eseje, jest postacią pełną sprzeczności. Uczeń Duchampa i Schoenberga, Satie i Joyce'a, tworzył kompozycje, które podważały niektóre z głównych zasad tych artystów, a następnie przypisywał własne teorie kompozycji ich "tradycji". Amerykanin w stylu Emersona i Thoreau, paradoksalnie zdobył największą publiczność w Europie. Swobodny, kalifornijski artysta, Cage był oddany surowej etyce pracy i silnej dyscyplinie, zwłaszcza dyscyplinie buddyzmu zen.

Podążając za tekstem wykładu-poematu Cage'a "Overpopulation and Art", wygłoszonego w Stanford na krótko przed jego śmiercią i opublikowanego tutaj po raz pierwszy, dziesięciu krytyków odpowiada na wyzwanie złożoności i sprzeczności przejawiających się w jego różnorodnej twórczości. Zgodnie z interdyscyplinarnością samego Cage'a, krytycy podchodzą do tej twórczości z różnych dziedzin: filozofii (Daniel Herwitz, Gerald L. Bruns), biografii i historii kultury (Thomas S. Hines), teorii gier i chaosu (N. Katherine Hayles), kultury muzycznej (Jann Pasler), historii opery (Herbert Lindenberger), krytyki literackiej i artystycznej (Marjorie Perloff), poetyki kulturowej (Gordana P. Crnkovic, Charles Junkerman) i praktyki poetyckiej (Joan Retallack). Ale takie etykiety same w sobie są ograniczające: każdy z esejów wyznacza granice tylko po to, by przekroczyć je w kluczowych punktach. Książka stanowi zatem, by użyć sformułowania samego Cage'a, bardzo potrzebny "początek z ideami".