Drabina Wittgensteina: Język poetycki i dziwność zwyczajności

Opinie czytelników

Książka przedstawia unikalne i wciągające spojrzenie na powiązania między filozofią Wittgensteina a dwudziestowiecznymi pisarzami, ze szczególnym uwzględnieniem języka poetyckiego i jego złożoności. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej wnikliwą analizę i głębię, inni krytykują ją za dostrzeżone słabości w argumentach i powiązaniach między omawianymi autorami.

Wielu czytelników uważa książkę za wnikliwą i wciągającą, doceniając jej analityczną głębię i sposób, w jaki łączy filozofię Wittgensteina ze współczesną poezją. Bliskie lektury trudnych pisarzy są szczególnie chwalone, a książka jest uznawana za uchwycenie istoty wpływu Wittgensteina na język i poezję.

Krytycy twierdzą, że powiązania między Wittgensteinem a innymi pisarzami, takimi jak Stein i Beckett, są słabe i nie mają uzasadnienia. Niektórzy uważają, że interpretacje Perloffa są zbyt uproszczone lub zwyczajne, nie angażując się w bardziej złożone teorie języka i znaczenia.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wittgenstein's Ladder: Poetic Language and the Strangeness of the Ordinary

Zawartość książki:

Marjorie Perloff, jedna z czołowych krytyczek dwudziestowiecznej poezji, przekonuje, że Ludwig Wittgenstein dostarczył pisarzom radykalnie nową estetykę, klucz do rozpoznania nieuniknionej dziwności zwykłego języka. Biorąc na poważnie uwagę Wittgensteina, że „filozofia powinna być naprawdę pisana tylko jako forma poezji”, Perloff zaczyna od omówienia „poety” Wittgensteina. Dowiadujemy się, że poetyka codziennego życia nie jest banalna.

„Ta książka ma jasność i inteligencję, której oczekujemy od Marjorie Perloff”. --Linda Munk, American Literature.

„(Perloff) błyskotliwie zaadaptowała Wittgensteinowską koncepcję znaczenia i użycia do analizy współczesnej poezji językowej.” - Linda Voris, Boston Review.

” Drabina Wittgensteina oferuje znaczący wgląd w obecny stan poezji, literatury i studiów literackich. Perloff podkreśla witalność czytania i myślenia o poezji oraz absolutną konieczność przekraczania granic, które definiują i ograniczają nasze światy.” - David Clippinger, Chicago Review.

„Majorie Perloff zrobiła więcej dla rozjaśnienia naszego rozumienia dwudziestowiecznego języka poetyckiego niż być może jakikolwiek inny krytyk..... Zabawna, dowcipna, a przede wszystkim bardzo oryginalna.” - Willard Bohn, Sub-Stance.