Historia kościoła afroamerykańskiego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

A History of the African American Church

Zawartość książki:

Klasyczny tekst Cartera G. Woodsona o powstaniu kościołów afroamerykańskich, opisujący ich historię z XVIII-wiecznych przebudzeń ewangelicznych i ich przemian w XIX i na początku XX wieku, jest ważny z powodów innych niż historia "czarnego kościoła". Z wyjątkiem najnowszych książek, takich jak "The Black Church in the African-American Experience" C. Erica Lincolna i Lawrence'a H. Mamiyi, tekst Woodsona pozostaje jednym z najlepszych przeglądów tematu. Ale tekst Woodsona jest również znaczącym opisem sposobów, w jakie chrześcijańskie nauczanie i socjalizacja kształtowały nie tylko podziały klasowe i weryfikowały przywództwo, ale także kształtowały to, kto / co stało się "Murzynem / Kolorowym / Czarnym / Afroamerykaninem". Nawet "ojciec czarnej historii", jak często nazywany jest Woodson, nie mógł uciec od zaklęcia rzuconego przez dominującą ideologię chrześcijańską swoich czasów i wcześniejszych okresów, które badał. W rzeczywistości Woodson postrzegał "chrześcijaństwo jako religię raczej trudną do zrozumienia dla nierozwiniętego umysłu zniewolonego Afrykanina" i nigdy nie kwestionował tego chrześcijaństwa ani nie badał afrykańskich podstaw rytuałów i idei wśród zniewolonych i wyemancypowanych.

Zamiast tego Woodson wychwala zalety chrześcijaństwa wśród nawróconych i ludzi, którzy założyli różne kościoły w społecznościach afrykańskich, w tym edukacyjne, społeczne, gospodarcze i polityczne role odgrywane przez te instytucje po wojnie secesyjnej w USA. Niewiele jest tutaj o tych, którzy wyznawali duchowe lub religijne praktyki i idee, które pozostały jak najbliżej Afryki. Dla Woodsona służba była więc jednym z najwyższych powołań i zawodów, do których mogli aspirować afroamerykańscy przywódcy płci męskiej i dzięki którym zyskiwali oni znaczenie w swoich społecznościach w czasach, gdy nauczanie religii było podstawową dostępną opcją szkolną. Ci "wykształceni Murzyni", jak nazwał ich Woodson, byli teraz uzbrojeni w religię chrześcijańską, chrześcijańskie imiona i marzenie o partnerstwie (na gorszej pozycji) z dominującymi wartościami i poglądami białego społeczeństwa, co stworzyło sekciarstwo i ostatecznie dwie rozbieżne wizje wśród afrykańskich potomków w Ameryce Północnej. Dziewiętnastowieczni konwertyci podzielili się wzdłuż linii "klasowych", a zurbanizowane elity rozwinęły chrześcijańską niechęć do swoich krewnych, którzy nadal angażowali się w afrykańskie rytuały i praktyki, takie jak okrzyk pierścienia.

W pierwszej ćwierci XIX wieku elity te zaczęły dążyć do równych praw i pełnej akceptacji przez białych - stąd potrzeba zdystansowania się od rzeczy "afrykańskich" i pomimo faktu, że kilka organizacji kościelnych zachowało termin "afrykański" jako część swojej nazwy. Większość społeczności afrykańskiej postrzegała rasizm i jego podstępność jako głęboko zakorzenione w ich walce o prawa człowieka, podczas gdy elity postrzegały niewolnictwo i dyskryminację jako przeszkody, które uniemożliwiały "ich" szczególny postęp, a nie zbiorowy postęp. Ponieważ Woodson, pisząc w pierwszej ćwierci XX wieku, miał dostęp do osób, które były albo zniewolone, albo były dziećmi zniewolonych, jego relacja jest nadal aktualna zarówno jako źródło, jak i jako opowieść, która oddaje niektóre z powyższych procesów w historii Afryki i Afroamerykanów.