Frantumaglia: Podróż pisarza

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem esejów, wywiadów i osobistych refleksji Eleny Ferrante, zapewniających wgląd w jej życie i proces pisania. Fani Ferrante zazwyczaj uważają ją za wzbogacającą i pouczającą, choć niektórzy czytelnicy uważają, że nie dorównuje ona urzekającej naturze jej fikcji.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w proces myślowy Ferrante
⬤ zawiera różnorodne treści, w tym długie wywiady i eseje
⬤ wciągające dla zagorzałych fanów
⬤ poprawia zrozumienie jej powieści
⬤ niektórzy czytelnicy uważają to za inspirujące i wartościowe.

⬤ Niektóre treści wydają się samolubne lub rozczarowujące w porównaniu z jej powieściami
⬤ nie tak wciągające jak jej fikcja
⬤ zawiera osobiste listy, które niektórzy czytelnicy uważają za nieatrakcyjne
⬤ kilku czytelników straciło zainteresowanie w połowie.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Frantumaglia: A Writer's Journey

Zawartość książki:

Jedna z najlepszych książek roku według The Guardian: Osobiste pisma anonimowej autorki, która stała się literackim fenomenem dzięki książce „Mój genialny przyjaciel”.

Pisarka znana jako Elena Ferrante starała się ukryć swoją tożsamość w nadziei, że czytelnicy skupią się na jej twórczości. Ale w tym tomie zaprasza nas do warsztatu Eleny Ferrante i oferuje wgląd w szuflady jej biurka - te szuflady, z których wyłoniły się jej trzy wczesne samodzielne powieści i cztery części powieści neapolitańskich, bestsellerowe „trwałe arcydzieło” New York Timesa ( The Atlantic ).

Składający się z ponad dwudziestu lat listów, esejów, refleksji i wywiadów, jest wyjątkowym obrazem autora, który uosabia doskonałą pasję do pisania. Na tych stronach Ferrante odpowiada na wiele pytań swoich czytelników. Odnosi się do swojego wyboru, by stanąć z boku i pozwolić swoim książkom żyć autonomicznym życiem. Omawia swoje przemyślenia i obawy, gdy jej powieści są adaptowane na filmy. Mówi o wyzwaniu, jakim jest znalezienie zwięzłych odpowiedzi na pytania zadawane w wywiadach. Wyjaśnia radości i zmagania związane z pisaniem, udrękę związaną z tworzeniem historii tylko po to, by odkryć, że ta historia nie jest wystarczająco dobra. Rozważa swój związek z psychoanalizą, z miastami, w których mieszkała, z macierzyństwem, z feminizmem i ze swoim dzieciństwem jako magazynem wspomnień, wrażeń i fantazji. Rezultatem jest żywy i intymny autoportret pisarki w pracy.

„Każdy powinien przeczytać cokolwiek z nazwiskiem Ferrante.” -- The Boston Globe.