Frantumaglia: Podróż pisarza

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwy zbiór esejów, wywiadów i osobistych listów Eleny Ferrante, przemawiając szczególnie do zagorzałych fanów, którzy chcą zrozumieć jej proces pisania i osobiste refleksje. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej wciągającą niż jej powieści, z mieszanymi uczuciami co do treści i formatu.

⬤ Zapewnia dogłębny wgląd w życie i proces pisania Ferrante.
⬤ Wciągające eseje i wywiady, które dodają złożoności jej twórczości.
⬤ Celebrated for her brilliant writing style and ability to portray real-life narratives.
⬤ Odwołuje się do oddanych fanów i oferuje głębsze zrozumienie rozwoju jej postaci.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali treść za samolubną i rozczarowującą w porównaniu do jej fikcyjnych dzieł.
⬤ Brakuje wciągającej natury jej powieści, co prowadzi do zmniejszonego zainteresowania.
⬤ Osobiste listy i eseje mogą wydawać się obce lub nieatrakcyjne dla tych, którzy oczekują więcej fikcji.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Frantumaglia: A Writer's Journey

Zawartość książki:

Jedna z najlepszych książek roku według The Guardian: Osobiste pisma anonimowej autorki, która stała się literackim fenomenem dzięki książce "Mój genialny przyjaciel".

Pisarka znana jako Elena Ferrante starała się ukryć swoją tożsamość w nadziei, że czytelnicy skupią się na jej twórczości. Ale w tym tomie zaprasza nas do warsztatu Eleny Ferrante i oferuje wgląd w szuflady jej biurka - te szuflady, z których wyłoniły się jej trzy wczesne samodzielne powieści i cztery części powieści neapolitańskich, bestsellerowe "trwałe arcydzieło" New York Timesa ( The Atlantic ).

Składający się z ponad dwudziestu lat listów, esejów, refleksji i wywiadów, jest wyjątkowym obrazem autora, który uosabia doskonałą pasję do pisania. Na tych stronach Ferrante odpowiada na wiele pytań swoich czytelników. Odnosi się do swojego wyboru, by stanąć z boku i pozwolić swoim książkom żyć autonomicznym życiem. Omawia swoje przemyślenia i obawy, gdy jej powieści są adaptowane na filmy. Mówi o wyzwaniu, jakim jest znalezienie zwięzłych odpowiedzi na pytania zadawane w wywiadach. Wyjaśnia radości i zmagania związane z pisaniem, udrękę związaną z tworzeniem historii tylko po to, by odkryć, że ta historia nie jest wystarczająco dobra. Rozważa swój związek z psychoanalizą, z miastami, w których mieszkała, z macierzyństwem, z feminizmem i ze swoim dzieciństwem jako magazynem wspomnień, wrażeń i fantazji. Rezultatem jest żywy i intymny autoportret pisarki w pracy.

"Każdy powinien przeczytać cokolwiek z nazwiskiem Ferrante." -- The Boston Globe.