Filozofia nowej muzyki

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Filozofia nowej muzyki” Adorno jest gęstą i złożoną eksploracją muzyki współczesnej, która przemawia przede wszystkim do kompozytorów, muzykologów i teoretyków. Tłumaczenie książki jest bardziej przejrzyste niż poprzednie wersje, co pomaga w jej zrozumieniu. Adorno koncentruje się na wzajemnym oddziaływaniu muzyki i kultury, a jego krytyka faszyzmu i humanizacyjnych aspektów muzyki jest doceniana, choć tekst może być wyzwaniem dla czytelników bez rozległego zaplecza w filozofii i teorii muzyki.

⬤ Książka oferuje unikalne spojrzenie na związek między muzyką a kulturą.
⬤ Tłumaczenie jest bardziej przejrzyste i przystępne niż poprzednie wersje.
⬤ Zapewnia krytyczny wgląd w faszyzm i wzorce kulturowe w muzyce.
⬤ Treść Adorno jest wnikliwa i znacząca dla współczesnych dyskusji o muzyce.

⬤ Pisarstwo Adorno jest gęste i może być trudne do zrozumienia, wymagając doświadczenia w filozofii i teorii muzyki.
⬤ Tematyka może być zbyt specjalistyczna dla przeciętnego czytelnika.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Philosophy of New Music

Zawartość książki:

Niezbędny klucz do wpływowego dorobku Adorno - teraz w miękkiej oprawie W 1949 roku ukazała się Filozofia nowej muzyki Theodora W.

Adorno, co zbiegło się w czasie z powrotem wybitnego filozofa do zdewastowanej Europy po jego wygnaniu w Stanach Zjednoczonych. Intensywnie polemiczna od pierwszej publikacji, każdy aspekt tej pracy spotkał się ze skrajnymi reakcjami, od ostrego odrzucenia po oburzenie.

Nawet Arnold Schoenberg ją potępił. Pomimo kontrowersji, Philosophy of New Music stała się wysoko ceniona i szeroko czytana wśród muzyków, naukowców i filozofów społecznych. Wyznaczając ważny punkt zwrotny w swojej filozofii muzykologicznej, Adorno umieścił krytykę reprodukcji muzycznej jako wewnętrznej dla kompozycji, a nie kwestii wykonania muzycznego.

Składająca się z dwóch odrębnych esejów, "Schoenberg i postęp" oraz "Strawiński i reakcja", Filozofia nowej muzyki przedstawia muzyczne skrajności, w których Adorno postrzegał walkę o kulturową przyszłość Europy: między ludzką emancypacją a barbarzyństwem, między technikami kompozytorskimi i osiągnięciami Schoenberga i Strawińskiego. W tym przekładzie, któremu towarzyszy obszerne wprowadzenie wybitnego tłumacza Roberta Hullot-Kentora, Filozofia nowej muzyki staje się niezbędnym przewodnikiem po całej twórczości Adorna.