Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka omawia wpływ filozofii arystotelesowskiej na rozwój matematyki od XVI do XVII wieku, koncentrując się w szczególności na kwestiach przyczynowości i dowodu. Autor, Mancosu, bada różne perspektywy dotyczące natury dowodu matematycznego i argumentuje za głębszym związkiem między matematyką a myślą arystotelesowską, choć perspektywa ta spotyka się z pewnym sceptycyzmem. Książka zawiera analizy historyczne i jest uważana za ważną dla zrozumienia fundamentalnych kwestii w matematyce, które wykraczają poza powszechne tematy, takie jak rachunek różniczkowy.
Zalety:Książka zapewnia cenny wgląd w historyczne i filozoficzne podstawy matematyki, zwłaszcza w odniesieniu do interpretacji przyczynowości i jej implikacji dla dowodu matematycznego. Zawiera unikalny dodatek z tłumaczeniem pracy Biancaniego, wzbogacając zrozumienie przez czytelnika wczesnej nowożytnej myśli matematycznej.
Wady:Niektórzy krytycy książki sugerują, że Mancosu nadmiernie rozszerza wpływ Arystotelesa na późniejszych myślicieli i przedstawia argumenty, które mogą wydawać się oderwane od współczesnych praktyk matematycznych. Ponadto nierówna organizacja książki, wynikająca z kompilacji wcześniej opublikowanych artykułów, może zmniejszyć jej spójność i czytelność.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Philosophy of Mathematics and Mathematical Practice in the Seventeenth Century
Zawartość książki:
W XVII wieku nastąpił gwałtowny postęp w teorii i praktyce matematycznej, większy niż w jakiejkolwiek wcześniejszej lub późniejszej epoce.
Wraz z odzyskaniem wielu klasycznych greckich tekstów matematycznych wprowadzono nowe techniki, a w ciągu 100 lat opracowano geometrię analityczną, geometrię niepodzielności, arytmetykę nieskończoności i rachunek różniczkowy. Chociaż wiele badań technicznych poświęcono tym innowacjom, Paolo Mancosu dostarcza pierwszego kompleksowego opisu związku między postępami matematycznymi XVII wieku a filozofią matematyki tego okresu.
Zaczynając od renesansowych debat na temat pewności matematyki, Mancosu prowadzi czytelnika przez fundamentalne kwestie związane z pojawieniem się tych nowych technik matematycznych, w tym wpływ arystotelesowskiej koncepcji nauki w Cavalieri i Guldin, fundamentalne znaczenie Kartezjusza Geometrie, związek między empiryczną epistemologią a nieskończonymi twierdzeniami w geometrii oraz debaty dotyczące podstaw rachunku Leibniza. W procesie tym Mancosu rysuje wyrafinowany obraz subtelnych zależności między rozwojem technicznym a refleksją filozoficzną w matematyce XVII wieku.
