Fairy and Folk Tales of the Irish Peasantry by W.B.Yeats, Nauki społeczne, Folklor i mitologia

Opinie czytelników

Ten zbiór irlandzkich opowieści ludowych skompilowanych przez W.B. Yeatsa jest ceniony za autentyczność, urok i wgląd w irlandzką kulturę. Wielu recenzentom podobała się różnorodność nadprzyrodzonych opowieści i związek z irlandzkim dziedzictwem, podczas gdy niektórzy uznali język i organizację za trudne.

⬤ Doskonałe źródło autentycznego irlandzkiego folkloru.
⬤ Różnorodność zabawnych i wciągających historii, w tym unikalne postacie.
⬤ Uroczy styl pisania, który poprawia wrażenia z czytania.
⬤ Zachowuje tradycyjne opowieści i oferuje wgląd w irlandzką kulturę i historię.
⬤ Niektóre historie zapewniają powiązanie z życiowymi lekcjami.

⬤ Archaiczny język i idiomy mogą być trudne do odczytania dla niektórych.
⬤ Historie mogą wydawać się chaotyczne lub nużące, gdy czyta się je za jednym razem.
⬤ Niektóre baśnie są podobne do znanych opowieści z innych kultur, np. braci Grimm.
⬤ Obecność elementów religijnych w niektórych historiach może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 114 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fairy and Folk Tales of the Irish Peasantry by W.B.Yeats, Social Science, Folklore & Mythology

Zawartość książki:

Według Yeatsa gorta strachu chodzi po ziemi w czasach głodu, szukając jałmużny od przechodniów. W tej wersji gorta strachu może być potencjalnym źródłem szczęścia dla hojnych osób.

Jeśli jesteś obcy, niełatwo będzie ci poznać legendy o duchach i wróżkach, nawet w zachodniej wiosce. Musisz zręcznie zabrać się do pracy i zaprzyjaźnić się z dziećmi i starcami, z tymi, którzy nie czuli presji zwykłej dziennej egzystencji, oraz z tymi, u których jest ona coraz mniejsza i pewnego dnia całkowicie zniknie. Stare kobiety są najbardziej uczone, ale nie dadzą się tak łatwo nakłonić do rozmowy, ponieważ wróżki są bardzo skryte i bardzo nie lubią, gdy się o nich mówi, a czyż nie ma wielu opowieści o starych kobietach, które zostały prawie wciśnięte do grobu lub odrętwiałe przez podmuchy wróżek.

Na morzu, gdy sieci są wyciągnięte, a fajki zapalone, wtedy jakiś starożytny zbieracz opowieści staje się gadatliwy, opowiadając swoje historie w rytm skrzypienia łodzi. Noc wigilijna to również wspaniały czas, a w dawnych czasach na stypach można było usłyszeć wiele opowieści.

Ale kapłani sprzeciwili się stypom. W Parochial Survey of Ireland zapisano, jak gawędziarze zbierali się wieczorem i jeśli któryś z nich miał inną wersję niż pozostali, wszyscy recytowali swoją i głosowali, a człowiek, który się różnił, musiał przestrzegać ich werdyktu.

W ten sposób historie były przekazywane z taką dokładnością, że długa opowieść o Dierdre została, we wcześniejszych dekadach tego wieku, opowiedziana niemal słowo w słowo, jak w bardzo starożytnych MSS. w Royal Dublin Society.