Esej o metafizyce

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „An Essay on Metaphysics” Richarda Collingwooda jest dziełem bogatym filozoficznie i wnikliwym, chwalonym za jasność, oryginalność i wciągający styl pisania. Jednak niektórzy recenzenci uznali ją za trudną do przeczytania i wyrazili wątpliwości co do jej trafności i kompletności w odniesieniu do systemów metafizycznych.

⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania, wolny od żargonu.
⬤ Oferuje oryginalne pomysły, szczególnie w dyskusji na temat przyczynowości.
⬤ Zachęca do wielokrotnego czytania ze względu na swoją głębię.
⬤ Zapewnia fascynującą historyczną perspektywę na systemy metafizyczne.
⬤ Gorąco polecana przez wielu recenzentów jako znacząca praca filozoficzna.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za suchą lub trudną w odbiorze.
⬤ Kilka krytycznych uwag odnosi się do postrzeganych ograniczeń w podejściu Collingwooda do metafizyki.
⬤ Pojawiają się pytania o zastosowanie myśli Collingwooda we współczesnej filozofii.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy uznali, że odpowiada ona na kluczowe pytania dotyczące dominacji systemów metafizycznych.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

An Essay on Metaphysics

Zawartość książki:

2014 Reprint wydania z 1940 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.

Jedno z najlepszych dzieł Collingwooda, "Esej o metafizyce", rozważa naturę filozofii i przedstawia oryginalne i wpływowe teorie Collingwooda dotyczące przyczynowości, założeń oraz logiki pytań i odpowiedzi. Od połowy lat trzydziestych prace Collingwooda w coraz większym stopniu angażowały się w dialog z nowo powstającą szkołą filozofii analitycznej. W pracy tej zaatakował neoempirystyczne założenia dominujące we wczesnej filozofii analitycznej i opowiedział się za logiczną/epistemologiczną transformacją metafizyki z badania bytu lub ontologii w badanie absolutnych założeń lub zasad heurystycznych, które rządzą różnymi formami dociekań.

Collingwood zajmuje zatem wyróżniającą się pozycję w historii brytyjskiej filozofii w pierwszej połowie XX wieku. Odrzuca zarówno neoempirystyczne założenia, które dominowały we wczesnej filozofii analitycznej, jak i rodzaj metafizyki, którą szkoła analityczna starała się obalić.