Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą prace Keitha Dowmana na temat dzogczen za ich jasność, skupienie się na doświadczeniu i usunięcie tradycyjnych dogmatów, dzięki czemu nauki są dostępne dla szerszej publiczności. Czytelnicy doceniają głębię wglądu i osobisty związek z dzogczen, który oferuje Dowman.
Zalety:Przejrzystość w pisaniu, empiryczne skupienie się na naukach dzogczen, brak powtarzających się dogmatów, dostępność zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych praktykujących oraz poetyckie podejście, które pogłębia zrozumienie.
Wady:Niektórzy mogą uznać odejście od tradycyjnych nauk klasztornych za wyzwanie lub mogą tęsknić za ustrukturyzowanymi wskazówkami dostarczanymi przez systemy stopniowane.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Dzogchen: A Matter of Mind
Zawartość książki:
Często mówiono, że wstępy do książek z moim tłumaczeniem tekstów dzogczen stoją samotnie jako wyjaśniające nauki o samym dzogczen. Tak więc tutaj są one rozdziałami w książce, która może być uważana w najlepszym przypadku za skondensowaną instrukcję wskazującą, a w najgorszym za wyjaśnienie teorii dzogczen.
Wiele osób, słusznie przywiązanych do cudownego języka angielskiego, ma naturalną awersję do tłumaczeń, koślawych czy stylowych, i preferuje doniczkowe wersje tekstów tybetańskich, które zapewniają skrót do istoty sprawy dzogczen. Mówię "skondensowane", wskazując na instrukcje, ponieważ w ten sam sposób, w jaki koncepcja i aspiracja różnią się od samego aktu, konceptualizowane dzogczen daje jedynie styczne spojrzenie na oświecenie buddy, idealne doświadczenie świata i ma tendencję do smakowania jak odgrzewana owsianka. Ufam jednak, że te eseje rozwieją wiele fałszywych poglądów na temat dzogczen, a głównym błędnym poglądem jest to, że dzogczen można osiągnąć poprzez ciężką pracę.
W najlepszym razie eseje te mogą zdefiniować dzogczen jako bezpośrednie doświadczenie i dostarczyć koanów, które mogą wywołać bezpośrednie zrozumienie. W każdym razie, w najgorszym przypadku, mogą być pouczające, dostarczając przewodnika po tekstach, które kiedyś wprowadziły.
Jeśli zainspirują one ludzi do urzeczywistnienia dzogczen, to spełnią pożyteczną funkcję, a jeśli skłonią czytelników do zagłębienia się w tłumaczenia oryginalnych tekstów tybetańskich, a tym samym do wejścia w strumień dzogczen, to również może okazać się pomyślne. Keith Dowman tłumaczy dzogczen z tybetańskiego i dostarcza wskazówek dotyczących natury umysłu.
