Ocena:
Książka zapewnia wnikliwą eksplorację wczesnych nauk chrześcijańskich, w szczególności Didache, wraz z komentarzem, który wielu uważa za edukacyjny i prowokujący do myślenia. Jest zalecana dla poważnych studentów i teologów, ale zauważono, że zawiera pewne uprzedzenia i błędy.
Zalety:Pouczająca i prowokująca do myślenia treść, świetna do osobistego studiowania, oferuje historyczny wgląd we wczesne chrześcijaństwo, korzystny dla rozwoju osobistej wiary i służy jako ważne źródło dla teologów.
Wady:Długie sekcje wprowadzające, obecność błędów gramatycznych i ortograficznych, postrzegana stronniczość teologiczna z perspektywy autora, nie nadaje się do swobodnej lektury, a niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje rygoru naukowego.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
The Didache: The Teaching of the Twelve Apostles: A Different Faith - A Different Salvation
Zawiera Didache w języku angielskim i greckim, Dokument "Q" (Źródło) i Księgę Jakuba. Jaką formę przybrało chrześcijaństwo w ciągu pierwszych trzydziestu lat? Jak wyglądał czysty i niezmieniony kościół, zanim żydowscy chrześcijanie zostali wyrżnięci przez Rzym i zanim pojawiła się sekta Pawłowa, podczas gdy wiara wciąż znajdowała się pod przewodnictwem Jakuba, brata Jezusa? Analizując Didache, dokument "Q" i Księgę Jakuba, spojrzymy wstecz na pierwsze lata wiary.
Różnica między wierzeniami apostołów a współczesnym chrześcijaństwem będzie zdumiewająca. Didache to podręcznik napisany przez pierwszych chrześcijan, odłam judaizmu, instruujący nawróconych, jak być chrześcijanami i jak postępować w życiu codziennym. Jest to wspaniałe spojrzenie na wierzenia i rytuały najwcześniejszej formy chrześcijaństwa, propagowane przez tych, którzy najlepiej znali Jezusa; jego brata i pierwotnych apostołów.
Do czasu rzymskiej masakry Żydów (66 r. n.e. - 70 r.
n.e.) istniały trzy główne podziały we wczesnym chrześcijaństwie: pierwotni żydowscy chrześcijanie, gnostyczni chrześcijanie i szybko rozwijająca się sekta Pawłowa, która oderwała się od swoich bardziej formalnych żydowskich korzeni. Istniała jedna na trzy szanse, że sekta Pawłowa stanie się wzorem dla dzisiejszego chrześcijaństwa. Gdyby nie doszło do wojny między Rzymianami a Żydami lub gdyby Pawłowi nie udało się nawrócić wystarczającej liczby pogan do swojej sekty, aby przewyższyć liczbę tych, którzy podążali za Jakubem, moglibyśmy dziś mieć chrześcijaństwo oparte na mesjanistyczno-żydowskich podstawach.
Nasz kanon i nasze nabożeństwa byłyby inne, ale ponieważ zostałyby zaakceptowane, ortodoksyjne i tradycyjne, chrześcijanie podążaliby za nimi, tak jak teraz podążają za sektą Pawła. To tylko przypadek lub ręka Boga, że Didache nie jest głównym dokumentem katechizmu w dzisiejszym kościele.
