Córka samuraja: jak córka feudalnej Japonii, żyjąca setki lat w jednym pokoleniu, stała się nowoczesną Amerykanką

Opinie czytelników

Książka opowiada wciągającą historię Etsu Sugimoto, córki samuraja, która przeprowadza się do Ameryki i doświadcza zmian kulturowych. Oferuje wgląd w japońskie zwyczaje i wyzwania związane z przystosowaniem się do życia w innym kraju pod koniec XIX wieku. Narracja kontrastuje życie w Japonii z doświadczeniami w Ameryce, ujawniając złożoność tożsamości kulturowej.

Historia jest wciągająca i podkreśla przemiany kulturowe. Język opisywany jest jako piękny i przejrzysty. Czytelnicy doceniają eksplorację zmowy kulturowej i rozwoju osobistego. Książka inspiruje do odwagi i daje czytelnikom cenny wgląd w japoński i amerykański styl życia.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne, a styl pisania mniej wciągający, szczególnie jeśli nie są przyzwyczajeni do myśli Wschodu. Kilka recenzji sugeruje, że książka może nie spodobać się każdemu ze względu na jej refleksyjny charakter.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Daughter of the Samurai: How a Daughter of Feudal Japan, Living Hundreds of Years in One Generation, Became a Modern American

Zawartość książki:

2023 Reprint wydania amerykańskiego z 1925 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, które nie zostało odtworzone za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.

Urodzona w 1874 roku jako najmłodsza córka samuraja i byłego daimyo - feudalnego księcia pod rządami szogunatu - autorka dorastała w otoczeniu duchów arystokratycznego rodu wojskowego. Walcząc po przegranej stronie w wojnach, które ustanowiły cesarza Meiji, jej rodzina została zredukowana pod względem władzy, statusu i bogactwa, ale nie pod względem dumy ani przywiązania do tradycyjnych ról i zwyczajów. Wychowanie i edukacja Etsu były konserwatywne i staromodne, kierowane przez szintoistyczne i buddyjskie wierzenia wyznawane przez jej rodzinę.

Samurajskie cnoty honoru, stoicyzmu i poświęcenia dotyczyły zarówno córek i żon, jak i synów i ojców: "Powieki samuraja nie znają wilgoci". Rodzinne zawirowania, w tym śmierć ojca i powrót brata marnotrawnego, doprowadziły ją na inną ścieżkę - do anglojęzycznej szkoły misyjnej w Tokio i zaaranżowanego małżeństwa z japońskim biznesmenem w Cincinnati w stanie Ohio, gdzie została matką dwóch córek, zanim owdowiała i wróciła z nimi do Japonii.

Jej historia, jak sama opowiada, to: "Jak córka feudalnej Japonii, żyjąca setki lat w jednym pokoleniu, stała się nowoczesną Amerykanką". Zderzenie kultur, doniosłe, a czasem zabawne nieporozumienia między japońskimi i zachodnimi zwyczajami ujawniają się w intrygujących, intymnych epizodach związanych z miłością, obowiązkiem i więzami rodzinnymi.

Żyjąc między na wpół mityczną przeszłością a wyłaniającą się międzynarodową teraźniejszością, pani Sugimoto opowiada o osobistym wpływie głębokich zmian społecznych spowodowanych przez stosunki japońsko-amerykańskie w okresie Meiji (1868-1912) i oferuje nieoczekiwany wgląd w tradycyjne japońskie życie rodzinne samurajów, które jest w trakcie zmiatania.