Ocena:
Książka „A Daughter of the Samurai” autorstwa Etsu Inagaki Sugimoto to autobiograficzna relacja, która zapewnia wnikliwą perspektywę życia kobiety z samurajskiej rodziny w Japonii, przechodzącej do współczesnej Ameryki. Opisuje jej doświadczenia, obserwacje kulturowe i refleksje zarówno na temat jej ojczystego kraju, jak i życia jako imigrantka. Chociaż narracja jest pięknie napisana i bogata w szczegóły, niektórzy czytelnicy uważają ją za powolną lub pozbawioną dramatyzmu.
Zalety:⬤ Wnikliwa i osobista relacja z życia w Japonii epoki Meiji, szczególnie dla kobiet z klasy samurajów.
⬤ Pięknie napisana, z poetyckim językiem, który odzwierciedla głębokie emocjonalne związki autorki z jej kulturą i rodziną.
⬤ Oferuje wielokulturową perspektywę, gdy Etsu dostosowuje się do życia w Ameryce.
⬤ Wciągające anegdoty i refleksje, które oświetlają zwyczaje i tradycje minionej epoki.
⬤ Zapewnia rzadki wgląd z pierwszej ręki w przejście od feudalizmu do nowoczesności w Japonii.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają książkę za powolną i pozbawioną dramatycznego napięcia.
⬤ Oś czasu może być myląca, wymagając dodatkowych badań w celu uzyskania kontekstu.
⬤ Niektórzy krytycy wspominają, że książka może być nudna dla osób niezaznajomionych z kontekstem historycznym lub szczegółami kulturowymi.
⬤ Kilku recenzentów zauważa, że upiększenia w narracji mogą przesłaniać faktyczną dokładność.
(na podstawie 47 opinii czytelników)
A Daughter of the Samurai
Urodzona w 1874 roku najmłodsza córka samuraja i byłego daimyo - feudalnego księcia pod rządami szogunatu Takugawa - Etsu Inagaki dorastała w otoczeniu duchów arystokratycznego rodu wojskowego. Walcząc po przegranej stronie w wojnach, które ustanowiły cesarza Meiji, rodzina Inagaki została zredukowana pod względem władzy, statusu i bogactwa, ale nie pod względem dumy i przywiązania do tradycyjnych ról i zwyczajów.
Wychowanie i edukacja Etsu były konserwatywne i staromodne, kierowane przez szintoistyczne i buddyjskie wierzenia, które wyznawała jej rodzina. Samurajskie cnoty honoru, stoicyzmu i poświęcenia dotyczyły zarówno córek i żon, jak i synów i ojców: "Powieki samuraja nie znają wilgoci". Rodzinne zawirowania, w tym śmierć ojca i powrót brata marnotrawnego, doprowadziły ją na inną ścieżkę - do anglojęzycznej szkoły misyjnej w Tokio i zaaranżowanego małżeństwa z japońskim biznesmenem w Cincinnati w stanie Ohio, gdzie została matką dwóch córek, zanim owdowiała i wróciła z nimi do Japonii.
Jej historia jest następująca: "Jak córka feudalnej Japonii, żyjąca setki lat w jednym pokoleniu, stała się nowoczesną Amerykanką". Zderzenie kultur, doniosłe, a czasem zabawne nieporozumienia między japońskimi i zachodnimi zwyczajami ujawniają się w intrygujących, intymnych epizodach związanych z miłością, obowiązkiem i więzami rodzinnymi.
Żyjąc między na wpół mityczną przeszłością a wyłaniającą się międzynarodową teraźniejszością, Mrs. Sugimoto opowiada o osobistym wpływie głębokich zmian społecznych wywołanych przez stosunki japońsko-amerykańskie w okresie Meiji (1868-1912) i oferuje nieoczekiwany wgląd w tradycyjne japońskie życie rodzinne samurajów, które jest w trakcie zmiatania.
