Chaos, terytorium, sztuka: Deleuze i ramowanie ziemi

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne recenzje za filozoficzną eksplorację sztuki i jej związku ze zmysłami, a także za feministyczną perspektywę. Czytelnicy doceniają jej wciągającą treść pomimo niewielkiej długości. Niektórzy przyznają, że potencjalnie nie zgadzają się z poglądami autora, ale nadal znajdują wartość w tekście.

Wnikliwa eksploracja sztuki i filozofii, wciągający styl pisania, silny nacisk na doznania zmysłowe, dobrze zintegrowany z wątkami feministycznymi, dostarcza cennych punktów widzenia dla zrównoważonych praktyk społecznych, przyjemna lektura na Kindle.

Niektórzy mogą uznać książkę za zbyt drogą ze względu na jej krótką długość; mogą nie zgadzać się z interpretacjami autora.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chaos, Territory, Art: Deleuze and the Framing of the Earth

Zawartość książki:

Zamiast traktować sztukę jako wyjątkową kreację, która wymaga rozumu i wyrafinowanego smaku, aby ją docenić, Elizabeth Grosz twierdzi, że sztuka - zwłaszcza architektura, muzyka i malarstwo - rodzi się z destrukcyjnych sił selekcji seksualnej. Podchodzi do sztuki jako formy ekspresji erotycznej łączącej bogactwo zmysłów z pierwotnym pożądaniem, a czyniąc to, odkrywa, że znaczenie sztuki pochodzi z intensywności i doznań, które inspiruje, a nie tylko z jej intencji i estetyki.

Uznając nasze najbardziej kulturalne ludzkie osiągnięcia za wynik nadmiernych, niefunkcjonalnych sił seksualnego przyciągania i uwodzenia, Grosz zachęca nas do postrzegania sztuki jako rodzaju cielesnego wzmocnienia lub sposobu odczuwania, umożliwiającego żywym ciałom doświadczanie i przekształcanie wszechświata. Sztukę można rozumieć jako sposób, w jaki ciała zwiększają siebie i swoją zdolność do percepcji i uczucia - sposób na rozwój i ewolucję poprzez doznania. Dzięki tym ramom, które łączą teorie Karola Darwina, Henri Bergsona, Gillesa Deleuze'a, Felixa Guattariego i Jakoba von Uexkulla, jesteśmy w stanie uchwycić głęboki zwierzęcy rodowód sztuki.

Grosz twierdzi, że sztuka nie jest przywiązana do tego, co przewidywalne i znane, ale do nowych przyszłości, które nie mieszczą się w teraźniejszości. Jej zwierzęce powiązania sprawiają, że sztuka jest intensywnie polityczna i naładowana tworzeniem nowych światów i nowych form życia. Według Grosz sztuka jest sposobem, w jaki życie eksperymentuje z materialnością lub naturą, aby wprowadzić zmiany.