Candide (Wisehouse Classics - z ilustracjami Jean-Michela Moreau)

Opinie czytelników

Kandyd autorstwa Voltaire'a to satyryczna powieść, która krytykuje filozoficzny optymizm poprzez perypetie głównego bohatera, Kandyda. Książka podkreśla tematy ucisku, wojny i absurdów życia, ukazując ostry kontrast między idealizmem a rzeczywistością. Czytelnicy uważają ją zarówno za zabawną, jak i prowokującą do myślenia, pomimo pewnej krytyki rozwoju postaci i tematów związanych z płcią.

Powieść jest chwalona za humor i satyrę, wciągając czytelników szybkim tempem i mieszanką absurdalnych i tragicznych wydarzeń. Wielu recenzentów docenia głębię wątków filozoficznych, zabawną fabułę oraz krytykę społeczeństwa i różnych ideologii przez Woltera. Kilku czytelników zauważyło, że książka pozostaje aktualna i przyjemna nawet dziś.

Niektórzy czytelnicy uznali, że filozoficzne przesłanie książki jest trudne do zrozumienia, szczególnie we współczesnym kontekście. Krytyka pojawiła się w związku z przedstawieniem kobiet i szybkim tempem rozwoju wydarzeń, co sprawiło, że niektórym trudno było nadążyć. Kilka recenzji opisywało książkę jako nudną lub płytką, szczególnie pod względem rozwoju postaci.

(na podstawie 881 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Candide (Wisehouse Classics - with Illustrations by Jean-Michel Moreau)

Zawartość książki:

"CANDIDE, OU L'OPTIMISME" to francuska satyra opublikowana po raz pierwszy w 1759 roku przez Woltera, filozofa epoki oświecenia. Zaczyna się od młodego mężczyzny, Kandyda, który prowadzi osłonięte życie w rajskim raju i jest indoktrynowany leibnizowskim optymizmem (lub po prostu "optymizmem") przez swojego mentora, profesora Panglossa. Dzieło opisuje nagłe zaprzestanie tego stylu życia, a następnie powolne, bolesne rozczarowanie Kandyda, gdy jest świadkiem i doświadcza wielkich trudności na świecie. Voltaire kończy Kandydem, jeśli nie odrzucając wprost optymizmu, opowiadając się za głęboko praktyczną zasadą: "musimy uprawiać nasz ogród", zamiast Leibnizowskiej mantry Panglossa: "wszystko jest najlepsze" w "najlepszym ze wszystkich możliwych światów".

Kandyd charakteryzuje się sarkastycznym tonem, a także niekonsekwentną, fantastyczną i szybko zmieniającą się fabułą. Pikantna powieść z fabułą podobną do poważniejszej Bildungsroman, parodiuje wiele klisz przygodowych i romansowych, których zmagania są karykaturalne w tonie, który jest żartobliwie rzeczowy. Mimo to omawiane wydarzenia są często oparte na wydarzeniach historycznych, takich jak wojna siedmioletnia i trzęsienie ziemi w Lizbonie w 1755 roku. Tak jak filozofowie w czasach Woltera zmagali się z problemem zła, tak samo czyni to Kandyd w tej krótkiej powieści, choć w bardziej bezpośredni i humorystyczny sposób. Wolter wyśmiewa religię, teologów, rządy, armie, filozofie i filozofów za pomocą alegorii.

Najbardziej rzuca się w oczy atak na Leibniza i jego optymizm.

Zgodnie z oczekiwaniami Voltaire'a, Kandyd odniósł zarówno wielki sukces, jak i wielki skandal. Natychmiast po potajemnej publikacji książka została powszechnie zakazana, ponieważ zawierała bluźnierstwo religijne, podburzanie polityczne i wrogość intelektualną ukrytą pod cienką zasłoną naiwności. Jednak dzięki ostremu dowcipowi i wnikliwemu portretowi ludzkiej kondycji, powieść zainspirowała wielu późniejszych autorów i artystów do naśladowania i adaptowania jej. Dziś Kandyd jest uznawany za opus magnum Voltaire'a i często jest wymieniany jako część zachodniego kanonu.

Jest to jedno z najczęściej nauczanych dzieł literatury francuskiej. Brytyjski poeta i krytyk literacki Martin Seymour-Smith wymienił Kandyda jako jedną ze 100 najbardziej wpływowych książek, jakie kiedykolwiek napisano.