Balzac, Dickens, Dostojewski

Opinie czytelników

Recenzje książki są w przeważającej większości pozytywne, chwaląc jej zasadniczy charakter i wnikliwą analizę tożsamości narodowej z perspektywy trzech autorów. Niektórzy użytkownicy wyrażają jednak frustrację z powodu ceny w porównaniu do innych wydań i formatów.

Niezbędna lektura ze świetnym wglądem w tożsamość narodową, prowokującą do myślenia analizą, bogatymi obserwacjami i dostępnością w domenie publicznej do bezpłatnego pobrania.

Wysoka cena w porównaniu do innych wydań i języków, co prowadzi do frustracji wśród niektórych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Balzac, Dickens, Dostoevsky

Zawartość książki:

Napisany na przestrzeni dwudziestu pięciu lat, ten pierwszy tom trylogii ma na celu przedstawienie w życiu i twórczości pisarzy różnych narodowości - Balzaca, Dickensa i Dostojewskiego - powieściopisarza przedstawiającego świat. Choć eseje te zostały skomponowane w dość długich odstępach czasu, ich zasadnicza jednolitość skłoniła Zweiga do połączenia tych trzech wielkich powieściopisarzy XIX wieku; ukazania ich jako pisarzy, którzy z tego samego powodu, że kontrastują ze sobą, uzupełniają się nawzajem w sposób, który czyni ich dopełnieniem naszej koncepcji epickich portrecistów świata.

Zweig uważa Balzaca, Dickensa i Dostojewskiego za największych powieściopisarzy XIX wieku. Rozróżnia pisarza jednej wybitnej powieści od tego, co określa mianem prawdziwego powieściopisarza - epickiego mistrza, twórcy niemal niekończącej się serii wybitnych romansów. Powieściopisarz w tym wyższym sensie jest obdarzony encyklopedycznym geniuszem, jest uniwersalnym artystą, który konstruuje kosmos, zaludniając go stworzonymi przez siebie typami, nadając mu prawa grawitacji, które są unikalne dla tych postaci.

Każdy z powieściopisarzy przedstawionych w książce Zweiga stworzył własną sferę: Balzac - świat społeczeństwa; Dickens - świat rodziny; Dostojewski - świat Jednego i Wszystkiego. Porównanie tych sfer służy udowodnieniu ich różnic. Zweig nie wartościuje tych różnic, nie podkreśla pierwiastka narodowego w artyście, czy to w duchu sympatii, czy antypatii. Każdy wielki twórca jest jednością samą w sobie, z własnymi granicami i specyficzną grawitacją. W ramach jednego dzieła możliwa jest tylko jedna szczególna waga i nie ma absolutnego kryterium w sprzedaży sprawiedliwości. To jest miara Zweiga i przesłanie tej książki.