English as a Lingua Franca in Cross-Cultural Immigration Domains
Niniejsza książka bada procesy poznawcze i komunikacyjne związane z używaniem języka angielskiego jako języka frankofońskiego (ELF) w międzykulturowych specjalistycznych kontekstach, w których nierodzimi użytkownicy języka angielskiego - tj. zachodni eksperci i migranci spoza Zachodu - wchodzą w interakcje.
W książce argumentuje się, że główne trudności komunikacyjne w takich kontekstach wynikają właśnie z użycia ELF, ponieważ rozwija się on w wyniku transferu przez osoby niebędące rodzimymi użytkownikami języka ich rodzimych struktur językowych i schematów społeczno-kulturowych do języka angielskiego, którym się posługują. Transfer w rzeczywistości pozwala osobom niebędącym rodzimymi użytkownikami języka na przyswojenie lub uwierzytelnienie tych angielskich struktur semantycznych, składniowych, pragmatycznych i specjalistycznych, które są dla nich językowo i koncepcyjnie niedostępne.
Wynika z tego, że istnieje tyle odmian ELF, ile społeczności nierodzimych użytkowników języka uwierzytelniających język angielski. Pytania badawcze uzasadniające etnograficzne studia przypadków wyszczególnione w tej książce to: Jakiego rodzaju ramy poznawcze i strategie komunikacyjne aktywują zachodni eksperci, aby przekazać swoją kulturowo naznaczoną wiedzę na temat specjalistycznego dyskursu - za pomocą swoich odmian ELF - osobom spoza Zachodu o różnym pochodzeniu językowym i społeczno-kulturowym? Jakiego rodzaju asymetrie władzy można zidentyfikować, gdy osoby spoza Zachodu próbują przekazać własną wiedzę za pomocą odpowiednich odmian ELF? Czy możliwe jest ostateczne opracowanie trybu specjalistycznej komunikacji ELF, który może być wspólny zarówno dla zachodnich ekspertów, jak i migrantów spoza Zachodu?
