Żółta tapeta

Opinie czytelników

Żółta tapeta autorstwa Charlotte Perkins Gilman to potężne opowiadanie obracające się wokół popadania kobiety w szaleństwo w wyniku depresji poporodowej i opresyjnego leczenia przepisanego przez jej męża lekarza. Opowiadanie skutecznie krytykuje praktyki medyczne wobec kobiet w XIX wieku, ukazując tematy choroby psychicznej, ucisku kobiet i nieporozumień związanych ze zdrowiem kobiet w tym czasie.

Historia jest dobrze napisana, a trzymająca w napięciu proza zanurza czytelnika w stanie psychicznym narratorki. Zapewnia mrożące krew w żyłach spojrzenie na depresję poporodową, podkreśla opresyjne normy społeczne epoki i służy jako ważny tekst feministyczny. Wielu czytelników chwali jego emocjonalną głębię i psychologiczny horror, stwierdzając, że wywołuje silne uczucia i refleksje.

Niektórzy czytelnicy uważają, że emocjonalny wpływ tej historii jest przesadzony w porównaniu do jej reputacji, sugerując, że jest mniej niepokojąca niż oczekiwano. Krytykowany jest również brak materiałów uzupełniających w niektórych wydaniach oraz poczucie frustracji związane z postacią męża, którą niektórzy uważają za irytującą. Styl narracji może być trudny do naśladowania ze względu na pogarszający się stan psychiczny bohatera.

(na podstawie 824 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Yellow Wallpaper

Zawartość książki:

Opowiadanie Charlotte Perkins Gilman z 1892 roku, "Żółta tapeta", jest cennym dziełem amerykańskiej literatury feministycznej, które ujawnia podejście do zdrowia psychicznego kobiet w XIX wieku. Kobieta, u której mąż lekarz zdiagnozował "tymczasową depresję nerwową - lekką skłonność do histerii", zostaje zamknięta w sypialni na piętrze.

Popadając w psychozę z powodu całkowitego braku stymulacji, zaczyna mieć obsesję na punkcie żółtej tapety w pokoju: "To najdziwniejsza żółć, ta tapeta ścienna. Sprawia, że myślę o wszystkich żółtych rzeczach, jakie kiedykolwiek widziałam - nie pięknych jak jaskry, ale o starych, paskudnych, złych żółtych rzeczach.

Ale jest coś jeszcze w tej tapecie - zapach... Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to kolor papieru i żółty zapach".