Zimowe przepisy od kolektywu: Wiersze

Opinie czytelników

Kolekcja Louise Glück, Winter Recipes from the Collective, zebrała mieszane recenzje. Wielu czytelników chwali jej zdolność do wywoływania głębokich emocji, poruszania tematów śmiertelności i łączenia prostoty z głębokim znaczeniem w jej poezji. Niektórzy krytycy uważają jednak, że temu zbiorowi brakuje trwałej inspiracji i artyzmu jej wcześniejszych dzieł, co prowadzi do rozczarowania wśród fanów.

Czytelnicy doceniają dojrzałe tematy Glück, które badają czas, przywiązanie, stratę i śmiertelność. Jej poezja jest opisywana jako głęboko poruszająca, pełna wdzięku i zdolna do wywołania poważnej refleksji. Wielu uważa, że zbiór ma świeżą jakość i konwersacyjny ton, który oddaje złożone ludzkie doświadczenia. Wiersze są postrzegane jako zapraszające czytelników do głębokich przemyśleń i są zauważane za ich elegancką prostotę.

Niektóre recenzje wyrażają niezadowolenie, sugerując, że zbiorowi brakuje trwałej inspiracji i artyzmu w porównaniu z poprzednimi pracami Glücka. Krytycy wspominają, że tom może nie być odpowiedni dla nowicjuszy jej poezji i twierdzą, że mógłby zawierać więcej treści. Ponadto niektórzy czytelnicy uważają, że ton jest przytłaczająco ponury, potencjalnie zrażając tych, którzy szukają podnoszących na duchu lub bardziej zróżnicowanych doświadczeń emocjonalnych.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Winter Recipes from the Collective: Poems

Zawartość książki:

Nawiedzająca książka poetki, której głos mówi o wszystkich naszych życiach.

Trzynasta książka Louise Glck, laureatki Nagrody Nobla w 2020 roku, należy do jej najbardziej przejmujących. Tutaj, podobnie jak w Wild Iris, występuje chór, ale mówcy są całkowicie ludzcy, jednocześnie widmowi i starożytni. Winter Recipes from the Collective to muzyka kameralna, zaproszenie do tego uprzywilejowanego królestwa, które jest na tyle małe, że pojedynczy instrument jest słyszalny, dolente, jego linia jest podtrzymywana, przenoszona, a następnie podejmowana przez następny instrument, uduchowiony, animoso, a jednocześnie jest wystarczająco duży, aby pomieścić całe życie, Niewyobrażalne dary i straty starości, małe księżniczki grzechoczące z tyłu samochodu, porzucony paszport, składniki orzeźwiającej zimowej kanapki, śmierć siostry, radosna obecność słońca, jego jasność mierzona ciemnością, którą rzuca. „Niektórzy z was będą wiedzieć, co mam na myśli”, mówi poetka, co oznacza, że niektórzy z was pójdą za mną. Jej jest podtrzymująca obecność, głos zawierający wszystkie nasze życia, „wszystkie światy, każdy piękniejszy od poprzedniego”.

Ta wspaniała książka nie mogłaby zostać napisana przez nikogo innego, ani przez poetkę w żadnym innym momencie jej życia.