Ocena:
Zbiór poezji Louise Glück „Winter Recipes from the Collective” otrzymał mieszane recenzje, z których wiele chwali jego głębię i emocjonalny rezonans, podczas gdy niektórzy krytycy uważają, że brakuje mu w porównaniu z jej wcześniejszymi pracami. Zbiór porusza tematy śmiertelności, pamięci i osobistej refleksji, ucieleśniając mieszankę piękna i powagi. Niektórzy czytelnicy są urzeczeni unikalnym stylem i mocnym pisarstwem Glück, podczas gdy inni wyrażają rozczarowanie jej postrzeganym brakiem inspiracji i głębi.
Zalety:⬤ Głęboki oddźwięk emocjonalny i eksploracja śmiertelności, pamięci i osobistej refleksji.
⬤ Pięknie wykonane wiersze, które łączą prostotę z głębokimi tematami.
⬤ Urzekający styl, który zachęca czytelników do refleksji nad poważnymi aspektami życia.
⬤ Świeże i innowacyjne podejście do poezji, które rezonuje zarówno z fanami, jak i nowymi czytelnikami.
⬤ Niektórzy czytelnicy opisują ją jako poetycki pamiętnik z surrealistycznymi elementami, wzbogacającymi wrażenia z lektury.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają poezję za zbyt ponurą i przygnębiającą, pozbawioną podnoszącego na duchu przesłania.
⬤ Krytyka dotycząca postrzeganego braku trwałej inspiracji i artystycznego kunsztu w porównaniu z poprzednimi dziełami Glücka.
⬤ Ograniczona liczba wierszy w zbiorze, prowadząca do pewnego rozczarowania zawartością.
⬤ Sugestia niektórych recenzentów, że początkujący czytelnicy powinni zapoznać się z jej wcześniejszymi zbiorami, aby uzyskać lepsze wprowadzenie.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Winter Recipes from the Collective: Poems
Nawiedzająca nowa książka poetki, której głos mówi o wszystkich naszych życiach.
Trzynasta książka Louise Glock, laureatki Nagrody Nobla w 2020 roku, jest jedną z jej najbardziej nawiedzonych. Podobnie jak w Wild Iris, występuje tu chór, ale mówcy są całkowicie ludzcy, jednocześnie widmowi i starożytni.
Winter Recipes from the Collective to muzyka kameralna, zaproszenie do tej uprzywilejowanej sfery, która jest na tyle mała, że pojedynczy instrument może dać się usłyszeć, dolente, jego linia jest podtrzymywana, przenoszona, a następnie podejmowana przez następny instrument, uduchowiona, animoso, a jednocześnie jest wystarczająco duża, aby pomieścić całe życie, Niewyobrażalne dary i straty starości, małe księżniczki grzechoczące z tyłu samochodu, porzucony paszport, składniki orzeźwiającej zimowej kanapki, śmierć siostry, radosna obecność słońca, jego jasność mierzona ciemnością, którą rzuca.
„Niektórzy z was będą wiedzieć, co mam na myśli”, mówi poetka, co oznacza, że niektórzy z was pójdą za mną. Jej obecność jest podtrzymująca, jest głosem zawierającym wszystkie nasze życia, „wszystkie światy, każdy piękniejszy od poprzedniego”. Ta wspaniała książka nie mogłaby zostać napisana przez nikogo innego, ani przez poetkę w żadnym innym momencie jej życia.
