Nagietek i róża: Fikcja

Opinie czytelników

Książka Louise Glück, w której występują siostry bliźniaczki Marigold i Rose, to urocza i kapryśna narracja badająca indywidualność niemowląt. Jest bogata w poetycki język i wnikliwość, przemawiając zarówno do dzieci, jak i dorosłych. Książka odzwierciedla złożoność rodziny i wewnętrzne myśli niemowląt, co czyni ją ważną lekturą dla każdego, zwłaszcza dla przyszłych rodziców.

⬤ Poetycki urok i piękny styl pisania.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w indywidualność i dynamikę rodziny.
⬤ Kapryśna i znacząca narracja, która rezonuje z czytelnikami, zwłaszcza bliźniakami.
⬤ Przystępna, ale wielowarstwowa opowieść, którą można cieszyć się wiele razy.
⬤ Unikalne spojrzenie na wewnętrzne życie niemowląt.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za trudną do zaklasyfikowania jako poezję lub prozę.
⬤ Dla niektórych narracja może wydawać się bezsensowna, pomimo jej uroku.
⬤ Niektórzy mogą uznać ją za zbyt krótką lub pozbawioną konwencjonalnego rozwoju fabuły.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Marigold and Rose: A Fiction

Zawartość książki:

Nagietek i Róża to magiczna i żarliwa powieść noblistki Louise Glck.

"Nagietek była pochłonięta swoją książką; dotarła aż do V". Tak zaczyna się Marigold i Rose, zadziwiająca kronika Louise Glück z pierwszego roku życia bliźniaczek. Wyobraź sobie bajkę, która jest jednocześnie wielopokoleniową sagą; utwór na dwie ręce, który jest jednocześnie symfonią; wiersz, który jest również, w duchu Metamorfozy Kafki, żarzącym się aktem autobiografii.

Oto elementy, których można się spodziewać w opowieści o bliźniakach: Ojciec i Matka, Babcia i Druga Babcia, czas kąpieli i czas drzemki - ale co więcej, Marigold i Rose to badanie wielkiej tajemnicy języka i samego czasu, tego, co jest, co było i co będzie. "Poza kojcem był dzień i noc. Do czego się sumowały? Czas był tym, do czego się sumowały. Nadszedł deszcz, a potem śnieg". Bliźniaki uczą się wchodzić po schodach, patrzą na siebie jak przestępcy przez kraty swoich łóżeczek, zaczynają mówić. "Był wieczór. Rose uśmiechała się spokojnie w wannie, bawiąc się tryskającym wodą słoniem, który według matki symbolizował cierpliwość, siłę, lojalność i mądrość. Jak ona to robi, pomyślała Marigold, wiedząc to, co my wiemy".

Jednocześnie smutna i zabawna, przesiąknięta poczuciem stoickiego zdumienia, ta mała cudowna książka, po trzynastu książkach poetyckich i dwóch zbiorach esejów, jest niepodobna do niczego, co napisał Glück, a jednocześnie jest nieunikniona, transcendentna.