Względność: Szczególna i Ogólna Teoria Względności

Opinie czytelników

Recenzje wspólnie podkreślają zarówno błyskotliwość oryginalnych koncepcji Alberta Einsteina dotyczących teorii względności, jak i wyzwania stojące przed czytelnikami w ich zrozumieniu. Książka jest chwalona za jasność, przystępność i wgląd w złożone teorie, ale niektóre wydania cierpią z powodu błędów typograficznych i różnych poziomów szczegółowości wyjaśnień.

Książka jest dobrze napisana, zapewniając intuicyjne wyjaśnienia złożonych teorii. Jest ogólnie dostępna dla osób z podstawowym zrozumieniem algebry i jest chwalona za logiczny postęp i włączenie pomocnych załączników. Wielu czytelników uważa, że fascynujące jest angażowanie się w słowa Einsteina i docenianie zakresu jego pomysłów dotyczących czasu, przestrzeni i grawitacji.

Kilka recenzji wskazuje, że książka może być trudna do pełnego zrozumienia dla nowicjuszy, szczególnie w sekcji Ogólnej teorii względności, która wymaga bardziej zaawansowanej matematyki i zrozumienia. Niektóre wydania są naznaczone licznymi błędami typograficznymi i formatowania, co pogarsza wrażenia z lektury. Dodatkowo, niektórzy czytelnicy zwracają uwagę na przestarzały język i konieczność posiadania wcześniejszej wiedzy z zakresu fizyki, co sprawia, że książka nie jest odpowiednia dla każdego.

(na podstawie 953 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Relativity: The Special and the General Theory

Zawartość książki:

2010 Reprint pierwszego angielskiego wydania z 1920 roku. Pierwsze angielskie tłumaczenie teorii względności Einsteina.

W tej pracy Einstein zamierzał, w miarę możliwości, dać dokładny wgląd w teorię względności tym czytelnikom, którzy z ogólnego i naukowego filozoficznego punktu widzenia są zainteresowani teorią, ale nie są zaznajomieni z matematycznym aparatem fizyki teoretycznej. Teoria względności wzbogaciła fizykę i astronomię w XX wieku. Kiedy została opublikowana po raz pierwszy, teoria względności zastąpiła 200-letnią teorię mechaniki objaśnioną przez Izaaka Newtona.

Zmieniła ona postrzeganie. Na przykład obaliła koncepcję ruchu z czasów Newtona, zgodnie z którą każdy ruch jest względny.

Czas nie był już jednolity i absolutny, tak jak w codziennym doświadczeniu. Co więcej, fizyka nie mogła już być rozumiana jako przestrzeń sama w sobie i czas sam w sobie.

Zamiast tego należało wziąć pod uwagę dodatkowy wymiar w postaci zakrzywionej czasoprzestrzeni. Czas zależał teraz od prędkości, a kurczenie się stało się podstawową konsekwencją przy odpowiednich prędkościach.