Wyznania świętego Augustyna

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane reakcje na książkę, podkreślając kwestie związane z tłumaczeniem i stylem językowym, jednocześnie doceniając głębokie spostrzeżenia i wciągającą prozę Augustyna. Wielu uznało elżbietański angielski za rozpraszający i nierealistyczny, podczas gdy inni docenili głębokie myśli Augustyna i jakość literacką.

⬤ Wciągająca proza i świetna jakość pisania
⬤ fascynujące spostrzeżenia na temat psychologii, pamięci i czasu
⬤ poświęcenie Augustyna dla cnoty jest godne podziwu
⬤ piękna prezentacja książki.

⬤ Napisana w elżbietańskim angielskim, który może być rozpraszający i trudny do zrozumienia
⬤ niektórzy recenzenci krytykują jakość tłumaczenia
⬤ nie jest wyraźnie oznaczony jako staroangielski, wprowadzając w błąd czytelników oczekujących nowoczesnego angielskiego.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Confessions of St. Augustine

Zawartość książki:

Augustyn z Hippony (3 listopada 354 - 28 sierpnia 430 r. n.e.) był rzymskim Afrykaninem, wczesnochrześcijańskim teologiem i filozofem neoplatońskim z Numidii, którego pisma wpłynęły na rozwój zachodniego Kościoła i zachodniej filozofii, a pośrednio na całe zachodnie chrześcijaństwo. Był biskupem Hippo Regius w Afryce Północnej i jest uważany za jednego z najważniejszych Ojców Kościoła łacińskiego za swoje pisma w okresie patrystycznym. Do jego najważniejszych dzieł należą Miasto Boże, De doctrina Christiana i Wyznania.

Według współczesnego mu Jerome'a, Augustyn "ustanowił na nowo starożytną wiarę". W młodości pociągał go manicheizm, a później neoplatonizm. Po chrzcie i nawróceniu na chrześcijaństwo w 386 r. Augustyn rozwinął własne podejście do filozofii i teologii, przyjmując różne metody i perspektywy. Wierząc, że łaska Chrystusa jest niezbędna dla ludzkiej wolności, pomógł sformułować doktrynę grzechu pierworodnego i wniósł znaczący wkład w rozwój teorii wojny sprawiedliwej. Kiedy Cesarstwo Zachodniorzymskie zaczęło się rozpadać, Augustyn wyobraził sobie Kościół jako duchowe Miasto Boże, odrębne od materialnego Miasta Ziemskiego. Jego myśli wywarły głęboki wpływ na średniowieczny światopogląd. Część Kościoła, która wyznawała koncepcję Trójcy Świętej zdefiniowaną przez Sobór Nicejski i Sobór Konstantynopolitański, ściśle identyfikowała się z O Trójcy Świętej Augustyna.

Augustyn jest uznawany za świętego w Kościele Katolickim, Kościele Wschodniochrześcijańskim i Wspólnocie Anglikańskiej oraz za wybitnego Doktora Kościoła. Jest także patronem augustianów. Jego wspomnienie obchodzone jest 28 sierpnia, w dniu jego śmierci. Augustyn jest patronem piwowarów, drukarzy, teologów oraz wielu miast i diecezji. Wielu protestantów, zwłaszcza kalwinistów i luteranów, uważa go za jednego z teologicznych ojców reformacji protestanckiej ze względu na jego nauki o zbawieniu i łasce Bożej. Reformatorzy protestanccy, a w szczególności Marcin Luter, uważali Augustyna za jednego z najważniejszych Ojców Kościoła. Sam Luter był w latach 1505-1521 członkiem zakonu augustianów eremitów.

Na Wschodzie jego nauki są bardziej dyskusyjne i były szczególnie atakowane przez Jana Romanidesa. Jednak inni teologowie i postacie Wschodniego Kościoła Prawosławnego wykazali znaczną aprobatę dla jego pism, głównie Georges Florovsky. Najbardziej kontrowersyjna doktryna z nim związana, filioque, została odrzucona przez Kościół prawosławny jako nauka heretycka. Inne sporne nauki obejmują jego poglądy na temat grzechu pierworodnego, doktryny łaski i predestynacji. Niemniej jednak, choć uważa się, że mylił się w niektórych kwestiach, nadal jest uważany za świętego, a nawet wywarł wpływ na niektórych Ojców Kościoła Wschodniego, w szczególności na świętego Grzegorza Palamasa. W Kościele prawosławnym jego święto obchodzone jest 15 czerwca. Historyk Diarmaid MacCulloch napisał: "Wpływ Augustyna na zachodnią myśl chrześcijańską jest trudny do przecenienia; tylko jego ukochany przykład Paweł z Tarsu był bardziej wpływowy, a ludzie Zachodu generalnie postrzegali Pawła oczami Augustyna". (wikipedia.org)