Wykłady z historii filozofii, tom 3: Filozofia średniowieczna i nowożytna

Opinie czytelników

W recenzjach podkreślono, że Wykłady z historii filozofii Hegla są niezbędne do zrozumienia jego rozwoju filozoficznego i kontekstu historycznego, szczególnie w odniesieniu do Kanta i przejścia od filozofii średniowiecznej do nowożytnej. Wykłady są zalecane ze względu na szczegółowe omówienie kluczowych filozofów, choć pojawiają się krytyki dotyczące głębokości niektórych tematów.

Książka jest chwalona za autorytatywny przegląd filozofii od starożytności do Hegla, w szczególności za istotne dyskusje na temat Kanta i filozofii nowożytnej. Jest uważana za niezbędne źródło do zrozumienia myśli i stanowisk Hegla w perspektywie historycznej.

Pokrycie filozofii żydowskiej i arabskiej jest postrzegane jako niewystarczające, ograniczone do krótkich wzmianek. Niektórzy ważni filozofowie, tacy jak Hobbes, Berkeley i Hume, otrzymują jedynie lekkie potraktowanie, co może pozostawić luki dla czytelników poszukujących kompleksowego zrozumienia. Ponadto perspektywa Hegla może odzwierciedlać przestarzałe założenia teologiczne.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lectures on the History of Philosophy, Volume 3: Medieval and Modern Philosophy

Zawartość książki:

G.W.F. Hegel (1770-1831), wpływowy niemiecki filozof, wierzył, że historia ludzkości rozwija się duchowo i moralnie zgodnie z Bożym zamysłem.

Na początku Wykładów z historii filozofii Hegel pisze: "To, co pokazuje nam historia filozofii, to ciąg szlachetnych umysłów, galeria bohaterów myśli, którzy dzięki mocy Rozumu przeniknęli do istoty rzeczy, natury i ducha, do Istoty Boga, i zdobyli dla nas dzięki swojej pracy najwyższy skarb, skarb rozumnej wiedzy". Tom 3 Wykładów z historii filozofii, zatytułowany Filozofia średniowieczna i nowożytna w tym wydaniu Bison Books, rozpoczyna się od przeglądu filozofii wieków średnich, pozostawiając świat pogański chrześcijańskiemu i rozciągając się do XVI wieku n.e.

Hegel pokazuje, jak scholastyczna teologia i filozofia rozwijały się dzięki wysiłkom Piotra Lombarda, Tomasza z Akwinu i innych. Hegel koncentruje się na filozofii nowożytnej Bacona, Kartezjusza, Spinozy, Locke'a, Hobbesa, Leibnitza, Berkeleya, Hume'a, Kanta i Fichtego.