Wspomnienia z mojego nieistnienia: Pamiętnik

Opinie czytelników

Książka, pamiętnik autorstwa Rebecci Solnit, jest chwalona za elokwentną i poetycką prozę, oferującą głęboki wgląd w kobiece doświadczenia i kwestie społeczne. Czytelnicy uważają, że jest ona zrozumiała i afirmująca, co czyni ją ważną lekturą dla kobiet i wnikliwą dla mężczyzn. Niektórzy recenzenci wspominają jednak o nierównym tempie i tendencji do meandrowania niektórych rozdziałów.

Pięknie napisana poetycką prozą, odnosząca się do kobiet, pełna surowych prawd, oferuje głęboki wgląd w kobiece doświadczenia i służy jako mocny komentarz do kwestii społecznych. Wiele czytelniczek chce wrócić do tej książki i polecić ją innym.

Niektóre rozdziały są nierówne, a fragmenty wydają się powolne lub meandrujące. Kilku czytelników uznało temat za wydumany lub wyraziło trudności w nawiązaniu kontaktu z niektórymi osobistymi anegdotami. Niektórzy mężczyźni mogą uznać ją za mniej wiarygodną, a niektórzy krytycy komentują swobodę redakcyjną ze względu na ugruntowaną reputację Solnit.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Recollections of My Nonexistence: A Memoir

Zawartość książki:

Nominowany do nagrody Jamesa Taita Blacka w dziedzinie biografii.

Znalazła się na długiej liście do nagrody Orwell Prize for Political Writing.

Elektryzujący portret artystki jako młodej kobiety, która pyta, jak pisarka odnajduje swój głos w społeczeństwie, które woli, by kobiety milczały.

W książce Recollections of My Nonexistence Rebecca Solnit opisuje swoje kształtowanie się jako pisarki i feministki w San Francisco lat 80-tych, w atmosferze przemocy ze względu na płeć na ulicy i w całym społeczeństwie oraz wykluczenia kobiet z aren kulturalnych. Opowiada o byciu biedną, pełną nadziei i dryfującą w mieście, które stało się jej wielkim nauczycielem, oraz o małym mieszkaniu, które w wieku dziewiętnastu lat stało się domem, w którym się zmieniła. Odkrywa siły, które wyzwoliły ją jako osobę i jako pisarkę - same książki; społeczność gejów, która przedstawiła nowy model tego, co jeszcze może oznaczać płeć, rodzina i radość; oraz jej ostateczne przybycie do przestronnych krajobrazów i pomijanych konfliktów amerykańskiego Zachodu.

Poza tym, że jest to pamiętnik, książka Solnit jest również pełnym pasji argumentem: na kobiety wpływają nie tylko osobiste doświadczenia, ale także przynależność do społeczeństwa, w którym przemoc wobec kobiet jest wszechobecna. Spoglądając wstecz, autorka opisuje, jak zdała sobie sprawę, że jej własne doświadczenia z molestowaniem i groźbami były nierozerwalnie związane z systemowym problemem tego, kto ma głos, a raczej kto jest słyszany i szanowany, a kto uciszany - i jak została pobudzona do wykorzystania własnego głosu w celu zmiany.