Róże Orwella

Opinie czytelników

Książka „Róże Orwella” autorstwa Rebecci Solnit oferuje wyjątkową eksplorację życia i twórczości George'a Orwella przez pryzmat jego zamiłowania do ogrodnictwa, w szczególności róż. Solnit wplata własne refleksje i łączy różne wątki historyczne, polityczne i społeczne, tworząc meandrującą narrację, która przeplata doświadczenia Orwella z szerszymi kwestiami społecznymi. Książka jest chwalona za wnikliwą prozę, głębię wiedzy i piękny styl pisania, choć niektórzy czytelnicy uważają ją za mniej satysfakcjonującą jako bezpośrednią biografię Orwella.

Wnikliwe i unikalne spojrzenie na George'a Orwella i jego dzieła.

Piękne, poetyckie pisarstwo Rebecci Solnit.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Orwell's Roses

Zawartość książki:

Finalistka nagrody National Book Critics Circle Award w kategorii literatury faktu.

Finalistka nagrody PEN/Jacqueline Bograd Weld Award w kategorii biografii.

"Ekscytująca podróż przez życie i czasy Orwella, a także przez życie i czasy róż". --Margaret Atwood

"Urzekający opis Orwella jako ogrodnika, kochanka, rodzica i nieskończenie ciekawskiego myśliciela." --Claire Messud, Harper's

"Nikt, kto ją przeczyta, nigdy nie pomyśli o Dziewiętnastu Osiemdziesięciu Czterech w ten sam sposób." -- Vogue

Bujna eksploracja polityki, róż i przyjemności, a także świeże spojrzenie na George'a Orwella jako zapalonego ogrodnika, którego pisarstwo polityczne opierało się na jego pasji do świata przyrody.

"Wiosną 1936 roku pewien pisarz zasadził róże". Tak zaczyna się nowa książka Rebecci Solnit, będąca refleksją na temat pasji ogrodniczej George'a Orwella i sposobu, w jaki jego zaangażowanie w rośliny, zwłaszcza kwiaty, oświetla jego inne zobowiązania jako pisarza i antyfaszysty, a także na temat splecionej polityki natury i władzy.

Zapoczątkowana przez jej nieoczekiwane spotkanie z różami, które podobno zasadził w 1936 roku, relacja Solnit o tym pomijanym aspekcie życia Orwella podróżuje przez jego pisarstwo i działania - od zagłębiania się w kopalnie węgla w Anglii, walki w hiszpańskiej wojnie domowej, krytykowania Stalina, gdy większość międzynarodowej lewicy wciąż go popierała (a następnie krytykowania tej lewicy), po jego analizę związku między kłamstwami a autorytaryzmem.

Dzięki słynnej zdolności Solnit do rysowania nieoczekiwanych powiązań, czytelnicy są ciągnięci dalej od własnej pracy Orwella jako pisarza i ogrodnika, aby spotkać się z różami fotografki Tiny Modotti i jej polityką, rolnictwem i iluzją w ZSRR jego czasów z zmuszaniem cytryn do uprawy w niemożliwych zimnych warunkach, przodkami Orwella posiadającymi niewolników na Jamajce, badaniem kolonializmu i imperializmu przez Jamajkę Kincaid w ogrodzie kwiatowym oraz brutalnym przemysłem różanym w Kolumbii, który zaopatruje rynek amerykański. Książka kończy się ponowną lekturą Dziewiętnaście osiemdziesiąt cztery, która dopełnia portret Solnit bardziej pełnego nadziei Orwella, a także oferuje medytację na temat przyjemności, piękna i radości jako aktów oporu.