Recuerdos de Mi Inexistencia / Recollections of My Nonexistence: A Memoir

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 28 głosach.

Zawartość książki:

Najbardziejwyczekiwanaksiążkawielkiejfeministycznejmyślicielki,autorki Mężczyźni wyjaśnijcie mirzeczy pouczającypamiętnikojejsentymentalnej i społecznejedukacji.

JEDNA ZE 100 KSIĄŻEK, KTÓRE TRZEBA PRZECZYTAĆ WEDŁUG TIME.

"Dla Solnit nadzieja nie jest gwarancją jutra, ale bodźcem do działania już dziś".

John Berger

W 1981 roku młoda Rebecca Solnit wprowadzała się do swojego pierwszego mieszkania w slumsach San Francisco. Spędziła tu następne dwadzieścia pięć lat, tocząc zaciekłe bitwy, aby wykonać trudne zadanie budowania swojej tożsamości i wypowiadania się w społeczeństwie, które atakuje i ucisza kobiety.

Memories of My Non-existence, jej ostatnia książka i pierwszy pamiętnik, doceniony przez krytyków i czytelników w Stanach Zjednoczonych, stanowi kamień milowy i "daje nam klucz do zrozumienia całego jej dorobku ( The New York Times ). Te strony opowiadają ekscytującą historię dojrzewania "wyjątkowej pisarki, której pełen nadziei głos jest teraz bardziej niż kiedykolwiek niezbędny" ( The Guardian ): "głos oporu" ( The New York Times Magazine ).

OPIS ANGIELSKI.

Elektryzujący portret artystki jako młodej kobiety, która pyta, jak pisarka odnajduje swój głos w społeczeństwie, które woli, by kobiety milczały.

W Recollections of My Nonexistence Rebecca Solnit opisuje swoje kształtowanie się jako pisarki i feministki w San Francisco lat 80-tych, w atmosferze przemocy ze względu na płeć na ulicy i w całym społeczeństwie oraz wykluczenia kobiet z aren kulturalnych. Opowiada o byciu biedną, pełną nadziei i dryfującą w mieście, które stało się jej wielkim nauczycielem, oraz o małym mieszkaniu, które w wieku dziewiętnastu lat stało się domem, w którym się zmieniła. Odkrywa siły, które wyzwoliły ją jako osobę i jako pisarkę - same książki; społeczność gejów, która przedstawiła nowy model tego, co jeszcze może oznaczać płeć, rodzina i radość; oraz jej ostateczne przybycie do przestronnych krajobrazów i pomijanych konfliktów amerykańskiego Zachodu.

Poza tym, że jest to pamiętnik, książka Solnit jest również pełnym pasji argumentem: na kobiety wpływają nie tylko osobiste doświadczenia, ale także przynależność do społeczeństwa, w którym przemoc wobec kobiet jest wszechobecna. Spoglądając wstecz, autorka opisuje, jak zdała sobie sprawę, że jej własne doświadczenia z molestowaniem i groźbami były nierozerwalnie związane z systemowym problemem tego, kto ma głos, a raczej kto jest słyszany i szanowany, a kto uciszany - i jak została pobudzona do wykorzystania własnego głosu w celu zmiany.