Oryginalny tytuł:
Contemporary Perspectives on Research on Child Development Laboratory Schools in Early Childhood Education
Zawartość książki:
„Szkoły laboratoryjne rozwoju dziecka poświęcone są nauczaniu opartemu na badaniach i wspieraniu innowacji w edukacji. Wiele z tych szkół jest połączonych z uniwersytetami, gdzie studenci mogą korzystać z zasobów uniwersyteckich i najlepszych praktyk” (Khan, 2014). Istnieją one na kampusach uniwersyteckich w Stanach Zjednoczonych od wieków. Najwcześniejsze kolegia kolonialne (np. Harvard, Yale, William and Mary, University of Pennsylvania) zarządzały szkołami łacińskimi lub wydziałami przygotowującymi studentów do studiów (Good & Teller, 1973). Rutgers Preparatory School została założona w 1768 roku i była powiązana z uniwersytetem do lat pięćdziesiątych XX wieku (Sperduto, 1967). Z biegiem czasu szkoły laboratoryjne zmieniały się, aby sprostać potrzebom nauczycieli i często kierowały metodami nauczania w celu poprawy nauki i sztuki nauczania (International Association of Laboratory Schools (IALS), 2018). Zmieniały się również na przestrzeni lat, od programów w niepełnym wymiarze godzin (McBride, 1996, Myers & Palmer, 2017) do całodniowej opieki nad dziećmi, z których część obejmuje opiekę oferowaną w ramach funduszy studenckich (Keyes, 1984; Shirah, 1988). Przez cały ubiegły wiek uczelnie i instytucje uniwersyteckie tworzyły szkoły laboratoryjne rozwoju dziecka.
Na początku XX wieku były one początkowo uważane za miejsca dla najnowszej dyscypliny badań nad dziećmi, ale ich cele stopniowo się rozwijały. Przyjęły one również podstawową funkcję w promowaniu nauczania, badań i usług (takich jak praktyka pomocy i zaangażowania) w zakresie rozwoju dziecka i wczesnej edukacji. Jednak wiele z nich musiało walczyć o przetrwanie, gdy okresy ekonomiczne okazały się problematyczne. Kilka rozszerzonych programów operacyjnych zostało przerwanych (Barbour & McBride, 2017). W 1894 roku John Dewey założył University of Chicago Laboratory School, niewątpliwie najbardziej znaną ze szkół eksperymentalnych, która była wykorzystywana do badania, rozwijania i potwierdzania innowacyjnych teorii i zasad rozwoju i edukacji dzieci. Później, na początku XX wieku, powstały wzorcowe szkoły jako ważne ośrodki przygotowujące nauczycieli. Szkoła laboratoryjna Deweya i przygotowanie stażystów w szpitalu zostały wykorzystane jako model dla szkół laboratoryjnych, aby skupić się na badaniach metodycznych, podwójnych nominacjach uniwersyteckich i przygotowaniu nauczycieli. W pierwszej połowie XX wieku liczba szkół laboratoryjnych w kolegiach i na uniwersytetach wzrosła, zwłaszcza w latach 1920-1940.
Uniwersyteckie programy laboratoryjne rozwoju dziecka przyjęły na siebie kluczową odpowiedzialność za wkład w bazę wiedzy na temat rozwoju dziecka i wczesnej edukacji, a także rozwój zawodowy nauczycieli wczesnego dzieciństwa. Ta koncepcja szkół laboratoryjnych rozwoju dziecka wywarła duży wpływ na współczesne poglądy. Badacze i nauczyciele muszą zrozumieć obecne źródła oparte na ramach teoretycznych, które przyczyniają się do realizacji celów szkół-laboratoriów rozwoju dziecka. Zawartość tomu odzwierciedla główne zmiany w poglądach badaczy i edukatorów wczesnego dzieciństwa w odniesieniu do badań nad szkołami laboratoryjnymi rozwoju dziecka, roli programów laboratoryjnych rozwoju dziecka we wczesnej edukacji oraz ich związku z teorią, badaniami i praktyką. Rozdziały w tym specjalnym tomie zawierają przegląd i krytyczną analizę literatury na temat kilku aspektów szkół laboratoryjnych rozwoju dziecka. Niniejszy tom może być cennym narzędziem dla badaczy, którzy prowadzą badania w szkołach-laboratoriach rozwoju dziecka oraz praktyków, którzy pracują bezpośrednio lub pośrednio w tych szkołach. Koncentruje się na ważnych współczesnych kwestiach dotyczących szkół laboratoryjnych rozwoju dziecka we wczesnej edukacji (w wieku od 0 do 8 lat), aby zapewnić informacje niezbędne do dokonywania oceny tych kwestii.
