Własność, wolność i równość

Opinie czytelników

Recenzje prezentują różne punkty widzenia na krytykę prawicowego libertarianizmu przez Cohena, w szczególności skupiając się na jego argumentach przeciwko filozofii Nozicka. Podczas gdy niektórzy chwalą jasność i głębię jego argumentów, inni krytykują książkę za to, że jest zbyt stronnicza i nie w pełni angażuje się w libertariańskie poglądy. Ogólnie rzecz biorąc, tekst jest postrzegany zarówno jako znacząca praca filozoficzna, jak i polemika polityczna.

Argumenty Cohena są opisywane jako jasne, precyzyjne, dobrze zorganizowane i solidne. Recenzenci doceniają trafność, głębię i wciągające podejście do krytyki libertariańskich idei, w szczególności tych autorstwa Nozicka. Zwraca się również uwagę na dobrze sformułowaną prozę, dzięki której złożone idee stają się przystępne.

Niektórzy krytycy uważają, że ton książki jest złośliwy i nadmiernie zaangażowany w polityczny punkt widzenia, co umniejsza jej filozoficzny rygor. Ponadto istnieją obawy, że Cohen nie angażuje się odpowiednio w argumenty Nozicka, skłaniając się ku jednostronnej krytyce. Wspomniano również o kwestiach związanych z pominięciami w tekście, takimi jak brakujące strony i niektóre długie zdania.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Self-Ownership, Freedom, and Equality

Zawartość książki:

Obrońcy kapitalizmu twierdzą, że jego nierówność jest niezbędną ceną wolności, którą gwarantuje.

W tej obronie kapitalistycznej nierówności wolność jest własnością, prawem każdej osoby do robienia ze sobą, co chce. Autor pokazuje, że własność własna nie zapewnia wolności, którą obiecuje zabezpieczyć.

Tym samym podważa ideę, że miłośnicy wolności powinni zaakceptować kapitalizm i związaną z nim nierówność. W ostatnim rozdziale potwierdza moralną wyższość socjalizmu na tle katastrofalnego sowieckiego eksperymentu.