Weir of Hermiston: Niedokończony romans

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają mieszankę podziwu i rozczarowania w odniesieniu do niedokończonej powieści Roberta Louisa Stevensona „The Weir of Hermiston”. Podczas gdy wielu czytelników docenia rozwój postaci i sugestywny język, wyrażają oni frustrację z powodu nagłego zakończenia książki, wynikającego z jej niekompletnego statusu. Niektórzy czytelnicy lubią spekulować na temat nierozwiązanej fabuły, podczas gdy inni krytykują brak zamknięcia i jasności.

Silny rozwój postaci, sugestywny język, wciągające elementy fabuły, wnikliwe uwagi na temat intencji autora dotyczących zakończenia oraz unikalne przedstawienie szkockiej kultury i dialogów.

Książka jest niedokończona, pozostawiając czytelników z nierozwiązanymi liniami fabularnymi i pytaniami bez odpowiedzi, co może prowadzić do zamieszania lub rozczarowania. Niektórzy uważają, że styl pisania jest przestarzały, a historia zbyt poważna w porównaniu do innych dzieł Stevensona.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Weir of Hermiston: An Unfinished Romance

Zawartość książki:

Robert Louis Stevenson (13 listopada 1850 - 3 grudnia 1894) był szkockim powieściopisarzem i podróżnikiem, najbardziej znanym z Wyspa skarbów, Porwany, Dziwny przypadek doktora Jekylla i pana Hyde'a oraz Dziecięcy ogród wersetów.

Urodzony i wykształcony w Edynburgu, Stevenson cierpiał na poważne problemy z oskrzelami przez większość swojego życia, ale nadal pisał obficie i podróżował na przekór swojemu słabemu zdrowiu. Jako młody człowiek mieszał się w londyńskich kręgach literackich, otrzymując zachętę od Andrew Langa, Edmunda Gosse'a, Leslie Stephena i W. E. Henleya, z których ostatni mógł być wzorem dla Długiego Johna Silvera w Wyspie Skarbów. Stevenson spędził kilka lat w poszukiwaniu miejsca odpowiedniego dla jego zdrowia, zanim ostatecznie osiedlił się na Samoa, gdzie zmarł.

Reputacja literacka Stevensona wahała się. Reakcja przeciwko niemu pojawiła się wkrótce po jego śmierci: uważano go za zmanierowanego i naśladującego eseistę lub tylko pisarza książek dla dzieci. Ale w końcu wahadło zaczęło się wychylać w drugą stronę, a do lat 50. jego reputacja została ugruntowana wśród bardziej wymagających jako pisarza oryginalnego i silnego, którego eseje w najlepszym wydaniu są zwięzłym i spostrzegawczym odzwierciedleniem aspektów ludzkiej kondycji.

Czyje powieści są albo błyskotliwymi historiami przygodowymi z subtelnym podtekstem moralnym, albo oryginalnymi i imponującymi prezentacjami ludzkich działań w kategoriach historii i topografii, a także psychologii.

Czyje opowiadania tworzą nowe i skuteczne permutacje relacji między romansem a ironią lub potrafią połączyć grozę i suspens z diagnozą moralną.

Jego wiersze, choć nie wykazują najwyższego geniuszu poetyckiego, są często zręczne, czasami (na przykład w użyciu szkockiego) interesujące i oryginalne, a czasami (w A Child's Garden) cenne ze względu na ich szczególny rodzaj wrażliwości. (wikipedia.org)