Waterloo

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy uważają książkę Andrew Robertsa o bitwie pod Waterloo za wciągającą i pouczającą lekturę, skupiającą się na kluczowych graczach i strategiach bitwy. Jednak wielu komentuje jej zwięzłość, sugerując, że może nie zadowolić tych, którzy szukają bardziej dogłębnej analizy.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia zwięzły przegląd bitwy i jej znaczenia
⬤ przystępna dla początkujących
⬤ zawiera interesujące osobiste historie i relacje naocznych świadków
⬤ jasna i pouczająca z szybką narracją.

⬤ Bardzo krótka (mniej niż 100 stron tekstu)
⬤ brakuje głębi i kompleksowej analizy
⬤ zawiera pewne mity i nieścisłości
⬤ może nie zadowolić ekspertów lub osób poszukujących szczegółowych badań.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ekscytująca opowieść o jednym z momentów, które wstrząsnęły światem - Waterloo, jednej z prawdziwie decydujących bitew w historii.

W "Waterloo" Roberts dostarcza nie tylko ekscytującą relację z jednego z najważniejszych czterdziestoośmiogodzinnych okresów wszechczasów, ale także zaskakujące pytanie o metodologię historii - czy możliwe jest stworzenie dokładnego obrazu z jednego punktu widzenia? To, co możemy z całą pewnością powiedzieć o tej bitwie, to fakt, że na zawsze zakończyła ona jedną z największych osobistych epopei. Kariera Napoleona została zatrzymana wieczorem 18 czerwca 1815 roku. W jasną narrację wplecione są ekscytujące rewelacje, które wyszły na jaw dzięki najnowszym badaniom: przypadek, a nie projekt, doprowadził do kluczowej klęski kawalerii, która przegrała bitwę. Wśród aż nazbyt ludzkich wyjaśnień błędu, który kosztował Napoleona tron, Roberts przedstawia scenę polityczną, strategiczną i historyczną, a wreszcie pokazuje, dlaczego Waterloo było tak ważnym historycznym znakiem interpunkcyjnym.

Pokolenie po Waterloo było świadkiem narodzin ery nowożytnej: upiorne rzezie, które miały miejsce w tym miejscu, odtąd wojny przyszłości były toczone przy użyciu nieskończenie bardziej upiornych metod okopów, karabinów maszynowych, głodu, obozów koncentracyjnych i bombardowań z powietrza. Do czasu Wielkiej Wojny rycerstwo było całkowicie martwe. Honor jasnego munduru i namacalny duch lansu zatańczyły swój ostatni taniec pod Waterloo.