Ostatni król Ameryki: Niezrozumiane rządy Jerzego III

Opinie czytelników

Książka oferuje rewizjonistyczną biografię króla Jerzego III, kwestionując powszechne postrzeganie go jako tyrana. Przedstawia dobrze zbadane spostrzeżenia na temat jego charakteru i panowania, podkreślając złożoność jego roli podczas rewolucji amerykańskiej. Chociaż jest bardzo szczegółowa i pouczająca, wielu recenzentów uważa ją za zbyt długą i czasami grzęznącą w niepotrzebnych szczegółach związanych z brytyjską polityką, a nie z życiem samego Jerzego III.

⬤ Dokładnie zbadana i dobrze napisana
⬤ zapewnia nowe spojrzenie na króla Jerzego III, przedstawiając go jako przyzwoitego i troskliwego monarchę, a nie tyrana
⬤ oferuje wgląd w XVIII-wieczną brytyjską politykę i rewolucję amerykańską
⬤ otwiera oczy czytelnikom zaznajomionym tylko z tradycyjnymi narracjami.

⬤ książka jest zbyt długa, co prowadzi do potencjalnego zmęczenia czytelnika
⬤ zawiera nadmiar szczegółów dotyczących współczesnych, co może odwracać uwagę od głównego tematu
⬤ niektórym czytelnikom trudno było śledzić liczne postacie i tytuły
⬤ niektórzy uważali, że argument wydaje się zbyt przychylny Jerzemu III.

(na podstawie 118 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last King of America: The Misunderstood Reign of George III

Zawartość książki:

Ostatni król Ameryki, Jerzy III, był wyśmiewany jako kompletna katastrofa, który roztrwonił kolonie i oszalał na starość. Prawda jest o wiele bardziej zniuansowana i fascynująca - i całkowicie zmieni sposób, w jaki czytelnicy i historycy postrzegają jego panowanie i dziedzictwo.

Większość Amerykanów odrzuca Jerzego III jako bufona - bezdusznego i strasznego monarchę z kilkoma, jeśli w ogóle, cechami odkupieńczymi. Najbardziej znaną współczesną interpretacją jego postaci jest nadęta, plująca i pompatyczna kreacja Jonathana Groffa w Hamiltonie, broadwayowskim arcydziele Lin-Manuela Mirandy. Ale ta głęboko niepochlebna charakterystyka jest zakorzeniona w uprzedzonych i błyskotliwie przekonujących opiniach XVIII-wiecznych rewolucjonistów, takich jak Thomas Paine i Thomas Jefferson, którzy musieli sprawić, by król wydawał się zły, aby osiągnąć własne cele polityczne. Po przeczesaniu setek tysięcy stron nigdy wcześniej niepublikowanej korespondencji, wielokrotnie nagradzany historyk Andrew Roberts odkrył prawdę: Jerzy III był w rzeczywistości mądrym, humanitarnym, a nawet oświeconym monarchą, który był nękany przez utalentowanych wrogów, wyniszczającą chorobę psychiczną, niekompetentnych ministrów i katastrofalne szczęście.

W "Ostatnim królu Ameryki" Roberts maluje zręczny i pełen niuansów portret tego powszechnie potępianego monarchy i przedstawia jego osiągnięcia, o których niemal powszechnie zapomniano. Dwieście czterdzieści pięć lat po zakończeniu amerykańskich rządów Jerzego III nadszedł czas, aby Amerykanie spojrzeli wstecz na swojego ostatniego króla z większym zrozumieniem: aby zobaczyć go takim, jakim był i pogodzić się z ostatnim razem, gdy byli rządzeni przez monarchę.