Walka o Atlantę: Taktyka, teren i okopy w wojnie secesyjnej

Opinie czytelników

Książka Earla Hessa stanowi kompleksową analizę kampanii pod Atlantą, skupiając się na strategicznym znaczeniu umocnień ziemnych i roli terenu w taktyce bitewnej. Autor łączy analizę techniczną z osobistymi historiami żołnierzy, zapewniając wciągającą i pouczającą narrację. Książka jest dobrze zbadana, chociaż może być gęsta dla zwykłych czytelników.

⬤ Szczegółowa analiza roli umocnień ziemnych i ukształtowania terenu w kampanii pod Atlantą.
⬤ Wciągający styl pisania z osobistymi anegdotami i cytatami z żołnierzy.
⬤ Doskonałe informacje na temat taktyki bitewnej zarówno armii Południa, jak i Północy.
⬤ Przystępny dla czytelników, a jednocześnie dokładny.
⬤ Dobrze zbadana, ze świetnymi zdjęciami.

⬤ Może być zbyt specjalistyczna i szczegółowa dla zwykłych czytelników lub początkujących.
⬤ Niektóre recenzje wspominają o potencjalnym lekkim uprzedzeniu do niektórych dowódców.
⬤ Skupienie się na aspektach technicznych może przyćmić szerszą narrację dla niektórych odbiorców.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fighting for Atlanta: Tactics, Terrain, and Trenches in the Civil War

Zawartość książki:

Gdy wiosną 1864 r. wojska Unii Williama T.

Shermana rozpoczęły kampanię w kierunku Atlanty, natknęły się na siły Konfederacji wykorzystujące fortyfikacje polowe zlokalizowane w celu wykorzystania nierówności terenu. Podczas gdy Konfederaci konsekwentnie działali w defensywie, kopiąc osiemnaście linii umocnień ziemnych od maja do września, Federalni wykorzystywali fortyfikacje polowe zarówno defensywnie, jak i ofensywnie. Przy zaangażowaniu 160 000 żołnierzy po obu stronach i setkach mil wykopanych okopów, fortyfikacje stały się decydującym czynnikiem w bitwach kampanii pod Atlantą.

Starcia te toczyły się na terenach od podnóża Appalachów po gliniaste pola gruzińskiego piedmontu. Wiodący historyk wojskowości Earl J.

Hess analizuje, w jaki sposób dowódcy dostosowywali swoje operacje do środowiska fizycznego, jak środowisko z kolei wpływało na ich ruchy i jak armie wojny secesyjnej zmieniały teren dzięki nauce o fortyfikacjach polowych. Oświetla również wpływ walki i życia w rowach przez cztery miesiące na codzienne życie zarówno żołnierzy Unii, jak i Konfederacji.

Kampania w Atlancie stanowi jeden z najlepszych przykładów długotrwałej inwazji Unii w głąb południowego terytorium i, jak ujawnia Hess, oznaczała kolejne ważne przejście w prowadzeniu wojny z otwartych bitew polowych do walki z improwizowanych fortyfikacji polowych.