Artyleria polowa wojny secesyjnej: Obietnica i skuteczność na polu bitwy

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka Earla J. Hessa jest kompleksową i wnikliwą eksploracją artylerii polowej wojny secesyjnej, ze szczegółową analizą organizacji artylerii, technologii, taktyki i interakcji między artylerią a piechotą. Chociaż książka jest chwalona za swoją dokładność i wciągający język, pewne drobne nieścisłości i nieoczekiwane treści pod koniec obniżają jej ogólną ocenę dla niektórych czytelników.

Kompleksowe omówienie artylerii polowej podczas wojny secesyjnej, szczegółowe dyskusje na temat broni, organizacji i taktyki, włączenie współczesnych cytatów i dokładna analiza doświadczeń artyleryjskich. Dobrze napisana i wciągająca, co czyni ją godną polecenia lekturą dla entuzjastów historii wojny secesyjnej.

Zawiera drobne nieścisłości historyczne i błędy terminologiczne. Druga część książki skupia się na artylerii wojny secesyjnej, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Zakłada ona pewną wcześniejszą znajomość tematu, co może być przeszkodą dla mniej poinformowanych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Civil War Field Artillery: Promise and Performance on the Battlefield

Zawartość książki:

Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej powstały największe i najpotężniejsze siły artyleryjskie, jakie kiedykolwiek wykorzystano w konflikcie toczonym na półkuli zachodniej. Była ona tak duża i potężna, jak żadna inna zgromadzona podczas wcześniejszych wojen europejskich.

Co więcej, artyleria Unii i Konfederacji obejmowała największą liczbę dział gwintowanych wystawionych w jakimkolwiek konflikcie na świecie do tego momentu. Earl J. Hess's Civil War Field Artillery to pierwsza kompleksowa ogólna historia artylerii, która wspierała piechotę i kawalerię podczas konfliktu.

Oparta na dogłębnych i szeroko zakrojonych badaniach, stanowi wyczerpujące badanie z wieloma nowymi interpretacjami, które na nowo postrzegają wojsko wojny secesyjnej. Hess bada główne czynniki, które miały wpływ na artylerzystów i ich pracę, w tym sprzęt, organizację sił artyleryjskich, relacje między oficerami artylerii a innymi dowódcami oraz wpływ czynników środowiskowych na skuteczność na polu bitwy.

Bada również życie artylerzystów, wykorzystanie koni artyleryjskich, praktyki wymiany siły roboczej, wpływ powszechnej budowy fortyfikacji polowych na wydajność artylerii oraz problemy związane z uzupełnianiem zapasów baterii w terenie. W jednej ze swoich licznych rewizji Hess sugeruje, że wczesnowojenna praktyka rozpraszania dział i przydzielania ich do brygad lub dywizji piechoty nie hamowała gromadzenia się artylerii na polu bitwy, a system koncentracji zastosowany w drugiej połowie konfliktu nie doprowadził do większej koncentracji dział.

W kolejnym zerwaniu z wcześniejszymi badaniami, autor pokazuje, że skuteczność zapalników do eksplozji pocisków dalekiego zasięgu okazała się problemem, którego żadna ze stron nie była w stanie rozwiązać podczas wojny. Rzeczywiście, skumulowane dane na temat rodzajów pocisków wystrzeliwanych w bitwie pokazują, że dowódcy ograniczyli użycie nowej eksplodującej amunicji dalekiego zasięgu z powodu złych zapalników, a zamiast tego zwiększyli użycie stałego śrutu, najstarszego pocisku artyleryjskiego w historii.