Taktyka piechoty w wojnie secesyjnej: Szkolenie, walka i skuteczność małych jednostek

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną analizę taktyki piechoty z czasów wojny secesyjnej, koncentrując się na tym, jak i dlaczego taktyka ta była stosowana w bitwach. Autor, Earl J. Hess, analizuje ewolucję tych taktyk, biorąc pod uwagę wpływy europejskie i wpływ muszkietu gwintowanego, ostatecznie argumentując, że pomimo postępów, tradycyjna taktyka liniowa pozostała dominująca przez cały konflikt.

Autor zapewnia dokładne i logiczne podejście do taktyki wojny secesyjnej, poparte relacjami z pierwszej ręki i szczegółowymi przykładami. Jego tekst jest wciągający i przystępny, dzięki czemu złożone strategie wojskowe są łatwiejsze do zrozumienia. Ilustracje skutecznie uzupełniają tekst. Książka jest dobrze zbadana, co czyni ją cennym źródłem dla entuzjastów wojny secesyjnej.

Książka może być czasami nieco sucha i nadaje się przede wszystkim dla osób mocno zainteresowanych taktyką wojskową, a nie dla zwykłych czytelników. Niektórzy recenzenci zauważyli brak wystarczającej liczby diagramów ilustrujących omawiane ruchy, co może utrudniać wizualizację taktyki. Ponadto, choć wyczerpująca, niektóre części mogą wydawać się powtarzalne i nadmiernie skupione na ćwiczeniach bez wystarczającego kontekstu.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Civil War Infantry Tactics: Training, Combat, and Small-Unit Effectiveness

Zawartość książki:

Przez dziesięciolecia historycy wojskowości argumentowali, że wprowadzenie muszkietu karabinowego - o zasięgu pięciokrotnie większym niż muszkiet gładkolufowy - sprawiło, że formacje ramię w ramię taktyki liniowej stały się przestarzałe. Autor Earl J. Hess podważa to głęboko zakorzenione założenie. Twierdzi on, że ogień karabinowy dalekiego zasięgu nie zdominował pól bitewnych wojny secesyjnej ani nie zmienił dramatycznie przebiegu konfliktu, ponieważ żołnierze nie mieli ani przeszkolenia, ani chęci wykorzystania zwiększonego zasięgu karabinu muszkietowego. Opierając się na podręcznikach musztry dostępnych dla oficerów i uważnej lekturze raportów z bitew, Civil War Infantry Tactics pokazuje, że taktyka liniowa zapewniała najlepsze formacje i manewry do użycia z jednostrzałowym muszkietem, zarówno karabinowym, jak i gładkolufowym.

System liniowy był daleki od przestarzałego reliktu, który prowadził do większej liczby ofiar i przedłużał wojnę. W rzeczywistości oficerowie pułkowi po obu stronach konfliktu uznali formacje i manewry używane od czasów Rewolucji Francuskiej za niezbędne do przetrwania ich jednostek na polu bitwy. Szkolenie żołnierzy w tym systemie, w połączeniu z ich rozległym doświadczeniem w walce, pozwoliło małym jednostkom na wysoki poziom sprawności i skuteczności.

W przeciwieństwie do wielu historii wojskowości, które koncentrują się na wielkich strategiach, Hess skupia się na formacjach i manewrach (lub podstawowych taktykach), opisując ich cel i przydatność w regimentalnym studium przypadku oraz wskazując, które z nich były ulubionymi dowódcami jednostek w terenie. Wojna secesyjna była ostatnim konfliktem w Ameryce Północnej, w którym szeroko stosowano liniowy system taktyczny, a Hess przekonująco argumentuje, że wojna ta była również najbardziej efektywną taktyką w krótkiej historii Ameryki.