W światowym wnętrzu kapitału: O filozoficzną teorię globalizacji

Opinie czytelników

Książka „In the World Interior of Capital” autorstwa Petera Sloterdijka przedstawia złożoną analizę kapitalizmu i globalizacji, rzucając czytelnikom wyzwanie do ponownego rozważenia ich założeń dotyczących rozwoju społecznego. Choć książka jest gęsta i bogata filozoficznie, reakcje na nią są bardzo zróżnicowane - od tych, którzy uznali ją za satysfakcjonującą i prowokującą do myślenia, po innych, którzy uznali ją za samolubną i zbyt trudną do zrozumienia.

Książka jest chwalona za głęboką analizę i piękny język. Czytelnicy uważają ją za prowokującą do myślenia, zwłaszcza jeśli chodzi o wyzwanie rzucone popularnym konwencjom globalizacji. Wielu docenia intelektualną głębię i zachętę do ponownej oceny istniejących założeń dotyczących systemu gospodarczego. Humor i złożoność argumentacji są również pozytywnie oceniane.

Krytyka książki obejmuje jej gęstą i wymagającą naturę, która może sprawić, że będzie ona niedostępna dla niektórych czytelników. Kilku recenzentów wspomina o postrzeganej arogancji autora i samolubnym stylu pisania jako nieprzydatnych. Pojawiają się skargi, że książka może zbyt mocno opierać się na niejasnych odniesieniach i języku filozoficznym, co utrudnia jej śledzenie. Niektórzy uważali, że oferuje ona niewielką konkretną wartość w porównaniu z innymi pracami na temat kapitalizmu.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In the World Interior of Capital: For a Philosophical Theory of Globalization

Zawartość książki:

Ta nowa książka Petera Sloterdijka, ukazująca charakterystyczne połączenie narracji i filozofii, z których jest dobrze znany, rozwija radykalnie nowy opis globalizacji na początku XXI wieku.

Autor poważnie traktuje historyczne i filozoficzne konsekwencje pojęcia Ziemi jako globu, dochodząc do tezy, że to, co jest chwalone lub potępiane jako globalizacja, jest w rzeczywistości końcową fazą procesu, który rozpoczął się wraz z pierwszym opłynięciem Ziemi i że można już dostrzec elementy nowej ery poza globalizacją. W końcowej fazie globalizacji system światowy zakończył swój rozwój i jako system kapitalistyczny zaczął określać wszystkie warunki życia.

Za najbardziej wyrazistą metaforę tej sytuacji Sloterdijk uznaje Kryształowy Pałac w Londynie, miejsce pierwszej wystawy światowej w 1851 roku. Pałac pokazuje nieuniknioną ekskluzywność globalizacji jako budowy struktury komfortu, czyli ustanowienia i ekspansji światowego wnętrza, którego granice są niewidoczne, ale praktycznie nie do pokonania z zewnątrz, i który jest zamieszkany przez półtora miliarda zwycięzców globalizacji; trzy razy tyle stoi przed drzwiami.